Book,Page,LineNumber,Text
43,0044,001,ต.  อุปติสสปริพาชกได้ฟังธรรมของพระอัสสชิ  ได้ทราบเนื้อ
43,0044,002,ความว่า  ในพระพุทธศาสนาแสดงว่า  ธรรมทั้งปวงเกิดแต่เหตุ
43,0044,003,และจะสงบระงับไปเพราะเหตุดับก่อน  พระศาสดาทรงสั่งสอนให้ปฏิบัติ
43,0044,004,เพื่อสงบระงับเหตุแห่งธรรมเป็นเครื่องก่อให้เกิดทุกข์.  และไม่ได้เลยไป  
43,0044,005,เฝ้าพระศาสดา  ก็เพราะได้ให้ปฏิญญาไว้แก่โกลิตปริพาชก.
43,0044,006,๒๔๖๔
43,0044,007,ถ.  พระสารีบุตรได้สำเร็จพระอรหัต  เพราะได้ฟังธรรมเทศนา
43,0044,008,ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า  ทรงแสดงแก่ทีฆนขะ  อัคคิเวสนโคตรใช่ไหม ?
43,0044,009,ใจความแห่งพระธรรมเทศนานั้นว่ากระไร ?
43,0044,010,ต.  ใช่.  ใจความแห่งพระธรรมเทศนานั้น  พระผู้มีพระภาคทรง
43,0044,011,แสดงถึงเรื่องสมณพราหมณ์มีทิฏฐิ  ๓  จำพวก  คือ  พวกที่ ๑ มีทิฏฐิ
43,0044,012,ใกล้เข้าไปข้างฝ่ายความกำหนัดยินดี  รักใคร่ชอบใจในสิ่งที่ควรแก่ตน.
43,0044,013,พวกที่ ๒  ใกล้เข้าไปข้างฝ่ายเกลียดชัง  ไม่ชอบใจไม่พอใจในสิ่งที่ไม่
43,0044,014,ควรแก่ตน.  พวกที่ ๓  ชอบใจในบางสิ่งบางอย่างที่ควรแก่ตน  ไม่ชอบ
43,0044,015,ใจในบางสิ่งบางอย่างที่ไม่ควรแก่ตน.  ผู้รู้พิจารณาเห็นว่า ถ้าเราจักถือ
43,0044,016,มั่นทิฏฐินั้นอย่างใดอย่างหนึ่ง กล่าวว่าสิ่งนี้แหละจริง  สิ่งอื่นเปล่าหาจริง
43,0044,017,ไม่  ก็จะต้องถือผิดจากคน ๒  พวกที่มีทิฏฐิไม่เหมือนกับตน ครั้นความ
43,0044,018,ถือผิดกันมีขึ้น   ความวิวาทเถียงกันก็มีขึ้น  เมื่อความวิวาทมีขึ้น  ความ
43,0044,019,พิฆาตก็มีขึ้น  เมื่อความพิฆาตมีขึ้น  ความเบียดเบียนก็มีขึ้น  ผู้รู้เห็น
43,0044,020,อย่างนั้นแล้ว  ย่อมละทิฏฐินั้นเสียด้วย  ไม่ทำทิฏฐิอื่นให้เกิดขึ้นด้วย.