Book,Page,LineNumber,Text
43,0015,001,ด้วยส่วนสุดทั้ง  ๒  นั้น  เพื่อจะให้ภิกษุปัญจวัคคีย์ละความถือมั่นที่เคย
43,0015,002,มีแล้วในก่อน  ฟอกอัธยาศัยให้ยินดี  ในอันตั้งใจฟังพระธรรมเทศนา
43,0015,003,อันพระองค์จะได้ทรงแสดงต่อไป  ที่ทรงแสดงในครั้งที่ ๒  นั้น  ทรง
43,0015,004,แสดงให้เป็นไปในอริยสัจข้อที่ ๔  คือ  มรรค  ว่าเป็นเหตุที่ยังนิโรธให้เกิด
43,0015,005,ขึ้นเพราะอาศัยมัชฌิมาปฏิปทานั้น.  
43,0015,006,๒๔๖๙
43,0015,007,ถ.  รู้มาว่าพระอัญญาโกณฑัญญะมีอายุแก่กว่าพระศาสดา  เมื่อ
43,0015,008,เป็นเช่นนั้น   อย่างไรจึงยอมตนเป็นศิษย์ง่าย ๆ  ตั้งแต่ครั้งยังไม่ได้
43,0015,009,ตรัสรู้ ?
43,0015,010,ต.  มีคำเล่าว่า  ท่านเป็นพราหมณ์ผู้หนึ่งในจำนวนพราหมณ์ผู้
43,0015,011,ตรวจพระลักษณะของพระศาสดา  เมื่อประสูติใหม่  แล้วพยากรณ์
43,0015,012,ว่ามีคติเป็น  ๒  คือ  อยู่เป็นฆราวาส  จักเป็นพระเจ้าจักรพรรดิราช
43,0015,013,ออกผนวชจักเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า.  ครั้นพระศาสดาเสด็จออก
43,0015,014,ผนวช  เชื่อตามตำรับมหาบุรุษลักษณะพยากรณศาสตร์  จึงออก
43,0015,015,บวชตาม  และเฝ้าอุปัฏฐากพระองค์มา  เมื่อได้ธรรมจักษุ  เป็นอัน
43,0015,016,สิ้นมานะอยู่เอง.
43,0015,017,๘/๑๑/๖๐
43,0015,018,ถ.  ถ้าจะมีผู้เข้าใจว่า  แม้พระศาสดาก็ยังเป็นผู้เลือกที่รัก  มัก
43,0015,019,ที่ชัง ข้อนี้จะพึงเห็นได้  เอหิภิกขุอุปสัมปทา  อันพระองค์ทรงเอง
43,0015,020,ทีเดียว  คือที่รักมาก  เช่นพระอัญญาโกณฑัญญะก็ประทานให้มาก
43,0015,021,ที่รักน้อย  เช่นพระยสะก็ประทานให้แต่น้อย  ข้อนี้จริงอย่างนั้นหรือ ?