Book,Page,LineNumber,Text
43,0013,001,และประทานพระโอวาทว่ากระไร ?  
43,0013,002,ต.  ได้เคยทรงทำมาเหมือนกัน  แต่เมื่อครั้งจะส่งพระอรหันต-
43,0013,003,สาวกไปประกาศพระศาสนาคราวแรก  ก่อนที่จะส่งไป  ได้ตรัสเรียก
43,0013,004,"ประชุมประทานโอวาทว่า  ""เราได้พ้นแล้วจากบ่วงทั้งปวง  ทั้งที่"
43,0013,005,เป็นของทิพย์และของมนุษย์  แม้พวกเธอก็เหมือนกัน  พวกเธอจง
43,0013,006,เที่ยวไปในชนบท  เพื่อประโยชน์และความสุขแก่ชนมาก  แต่อย่าไป
43,0013,007,ทางเดียวกัน  ๒  รูป จงแสดงธรรมมีคุณในเบื้องต้น  ท่ามกลาง  ที่สุด
43,0013,008,จงประกาศพรหมจรรย์อันบริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง  พร้อมทั้งอรรถและ
43,0013,009,พยัญชนะ  สัตว์ทั้งหลายมีกิเลสบังปัญญาดุจธุลีในจักษุน้อยเป็นปกติ
43,0013,010,มีอยู่  เพราะโทษมิได้ฟังธรรม  ย่อมเสื่อมจากคุณที่จะพึงได้พึงถึง
43,0013,011,ผู้รู้ทั่วถึงธรรม   จักมีอยู่  แม้เราก็จะไปยังตำบลอุรุเวลาเสนานิคม
43,0013,012,"เพื่อจะแสดงธรรมเหมือนกัน  ดังนี้."""
43,0013,013,๒๐/๘/๗๐
43,0013,014,ถ.  เมื่อพระศาสดาตรัสรู้พระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว เสด็จ
43,0013,015,พระพุทธดำเนินไปถึงป่าอิสิปตนมฤคทายวัน  เพื่อประทานปฐม-
43,0013,016,เทศนา  พระปัญจวัคคีย์แสดงกิริยาอย่างไรในชั้นต้น  ?  ข้อนั้น  นำให้
43,0013,017,สันนิษฐานว่ากระไร ?
43,0013,018,ต.  แสดงกิริยากระด้างกระเดื่องบ้าง  คือทูลพระศาสดาด้วย
43,0013,019,ถ้อยคำตีเสมอ  พูดออกพระนาม  และใช้คำว่า  อาวุโส  เป็นการไม่
43,0013,020,เคารพ.  นำให้สันนิษฐานว่า  พระปัญจวัคคีย์สิ้นภักดีและเลื่อมใสใน
43,0013,021,พระศาสดา   เพราะถือมั่นในอัตตกิลมถานุโยค  ไม่เชื่อว่าพระองค์