Book,Page,LineNumber,Text
41,0048,001,ดับหรือไม่เที่ยง  เป็นทุกข์   เป็นสิ่งใช่ตัวตน.
41,0048,002,ส. ป.
41,0048,003,ถ.  การละนิวรณ์   ๕ ได้   ด้วยวิกขัมภนปหานนั้น   เป็นการบรรลุ
41,0048,004,โลกุตตรภูมิหรือไม่  ?  เพราะเหตุไร ? 
41,0048,005,ต.  ยังไม่เป็นบรรลุโลกุตตรภูมิ.  เพราะวิกขัมภนปหานเป็นละ
41,0048,006,ได้ชั่วคราว   เหมือนศิลาทับหญ้า เป็นรูปาวจรภูมิ   หรืออรูปปาวจรภูมิ
41,0048,007,เท่านั้น   สำเร็จโลกุตตรภูมิต่อเมื่อละด้วยสมุจเฉทปหาน.
41,0048,008,๒๕๑๑
41,0048,009,ถ.  ในปาฏิหาริย์  อย่างนั้น   เหตุไรท่านจึงยกย่องอนุสาสนี-
41,0048,010,ปาฏิหาริย์ว่าเป็นอัศจรรย์ยิ่งกว่า   ๒  อย่างข้างต้น ? และปาฏิหาริย์ทั้ง  ๓
41,0048,011,นั้นทรงแสดงในคราวไหน ?
41,0048,012,ต.  เพราะอนุสาสนีปาฏิหาริย์   อาจจูงใจบุคคลผู้ฟังให้เห็นตาม
41,0048,013,นิยมตาม  ละความชั่ว  บำเพ็ญความดี   ตั้งแต่อย่างต่ำ   คือถึงสรณะ
41,0048,014,และรักษาศีล  ตลอดถึงมรรคผลและนิพพานได้.  อิทธิปาฏิหาริย์  แสดง
41,0048,015,ในคราวโปรดผู้มีทิฏฐิมานะมาก    เพื่อให้ละทิฏฐิมานะ   เช่นในคราว
41,0048,016,โปรดชฏิล  ๓  คนพี่น้องเป็นต้น.   อาเทสนาปาฏิหาริย์  แสดงในคราว
41,0048,017,โปรดบริวารของพระเจ้าพิมพิสาร  และในความที่โปรดมาณพ  ๑๖  คน
41,0048,018,เป็นต้น.   ส่วนอนุสาสนีปาฏิหาริย์  แสดงในที่ทั่วไป.
41,0048,019,๒๔๗๒
41,0048,020,ถ.  ปาฏิหาริยะ ๓  เป็นวิทยาจำเพาะพระศาสดา  หรือพระสาวก
41,0048,021,ก็ได้บ้าง  ?  จงอ้างหลักให้พอฟังได้  ?