Book,Page,LineNumber,Text
41,0046,001,กสิณนั้นชื่อว่าบริกรรมนิมิต   เมื่อเพ่งดูจนติดตา  หลับตาลงจำนิมิต
41,0046,002,นั้นได้เหมือนแลเห็น   นิมิตที่ติดตานั้นชื่ออุคคหนิมิต  เมื่อชำนาญเข้า
41,0046,003,นึกขยายส่วน  ย่อส่วนแห่งอุคคหนิมิตนั้นได้    นิมิตเทียบนั้นชื่อว่า
41,0046,004,ปฏิภาคนิมิต.
41,0046,005,๗/๑๑/๖๐
41,0046,006,ถ.  บริกรรมนิมิตกับบริกรรมภาวนา   ต่างกันอย่างไร ?  อย่าง
41,0046,007,ไหนได้ (หาได้หรือมี)  ในกัมมัฏฐานชนิดไหน ?
41,0046,008,ต.  ต่างกันอย่างนี้  บริกรรมนิมิต  แปลว่า   นิมิตในบริกรรม
41,0046,009,ได้แก่การที่โยคาพจรผู้เจริญกัมมัฏฐานเพ่งดูวัตถุอย่างใดอย่างหนึ่งเป็น
41,0046,010,อารมณ์   เช่นกสิณ  ๑๐  หรืออสุภะ  ๑๐  วัตถุนั้นที่โยคาพจรเพ่งดูและ
41,0046,011,นึกเป็นอารมณ์   ซึ่งเรียกว่าบริกรรม  จัดเป็นบริกรรมนิมิต   ส่วน
41,0046,012,บริกรรมภาวนานั้น   แปลว่า   ภาวนาในบริกรรม   ได้แก่กิริยาที่ทำ
41,0046,013,บริกรรมในขณะที่เจริญกัมมัฏฐานอย่างใดอย่างหนึ่ง   ทั้งที่เพ่งดู
41,0046,014,วัตถุดังกล่าวแล้ว  ในบริกรรมนิมิตนั้นก็ดี   ทั้งที่เป็นแต่ลำพังนึก
41,0046,015,เช่นเจริญอนุสสติก็ดี   จัดเป็นบริกรรมภาวนา   บริกรรมนิมิตได้
41,0046,016,(คือหาได้หรือมี)  เฉพาะในกัมมัฏฐานชนิดที่มีรูปที่เพ่งดูด้วยตา
41,0046,017,และนึกเป็นอารมณ์เท่านั้น.   ส่วนบริกรรมภาวนานั้นได้กัมมัฏฐาน
41,0046,018,ทั้งปวง.
41,0046,019,๒๑/๙/๘๐
41,0046,020,ถ.  จงจัดภาวนา  ๓  ลงในภาวนา ๒ ?  ทำไมจึงจัดเช่นนั้น  ?
41,0046,021,ต.  ภาวนา  ๓  คือ  บริกรรมภาวนา ๑  อุปจารภาวนา  ๑