Book,Page,LineNumber,Text
41,0044,001,ต.  การพิจารณาสิ่งทั้งปวงโดยความเป็นของว่างเปล่านั้น  คือ
41,0044,002,ว่างเปล่าจากสมมติ  เช่น  สมมติว่าเรา  ว่าเป็นเรา   ว่าเป็นของเรา
41,0044,003,เป็นต้น.  การพิจารณาอย่างนี้   ผิดกับนัตถิกทิฏฐิ.  เพราะนัตถิกทิฏฐิ
41,0044,004,เห็นว่าไม่มีทุกอย่าง   เป็นการปฏิเสธทุกอย่าง  เช่น  ไม่มีสมมติสัจจะ
41,0044,005,ปรมัตถสัจจะ  ความดีความชั่วไม่มี   ผลของกรรมดี  กรรมชั่วไม่มี
41,0044,006,เป็นต้น  แต่การพิจารณาดังกล่าวแล้ว  ไม่เป็นอย่างนัตถิกทิฏฐิ  ยังมี
41,0044,007,การยอมรัยในเรื่องกรรมและผลของกรรมว่ามี  เป็นต้น.
41,0044,008,๒๕๑๐
41,0044,009,ถ.  อนัตตาไม่หมายเอาสังขารดอกหรือ  ?  ไฉนในธรรมนิยาม
41,0044,010,จึงใช้ศัพท์ว่า  ธรรม  แปลกกับ  ๒  บทข้างต้น  ?
41,0044,011,ต.  หมายเอาสังขาร.  ที่ท่านใช้ศัพท์ว่าธรรมในที่นี้   เพราะอนัตตา
41,0044,012,หมายเอาทั้งสังขารและวิสังขาร  คือพระนิพพานด้วย.
41,0044,013,๒๔๖๑
41,0044,014,ถ.  ความไม่เที่ยงกับความเป็นทุกข์แห่งสังขาร  และความเป็น
41,0044,015,อนัตตาแห่งธรรม  ท่านเรียกว่าธรรมนิยาม  ธรรมฐิติ  นั้น  นำให้
41,0044,016,สันนิษฐานว่าอย่างไร  ?  จงตอบให้ชอบแก่หลัก.
41,0044,017,ต.  นำให้สันนิษฐานว่า  เป็นกฎแห่งธรรมดา   หรือตั้งอยู่ตาม
41,0044,018,ธรรมดา  คือว่าในที่ทุกสถาน  ในกาลทุกเมื่อ  สังขารทั้งหลายล้วน
41,0044,019,ประกอบด้วยลักษณะ  ๓  เสมอไป  อีกนัยหนึ่ง   ลักษณะ  ๓  เป็นความ
41,0044,020,จริงของโลก  ซึ่งทุกคนที่เกิดมาในโลกแล้ว  จำต้องประสบความจริง
41,0044,021,ทั้ง  ๓  ทั่วกันเสมอกัน   แต่ใครจะรู้เห็นความเป็นจริงหรือไม่นั้น