Book,Page,LineNumber,Text
41,0028,001,ด้วยอาการคือความตริเป็นไปเพื่อทำใจไม่ให้ลุอำนาจแก่กิเลสกาม  และ
41,0028,002,ไม่ติดอยู่ในวัตถุกาม   ซึ่งท่านเรียกว่าเนกขัมมวิตก.   เมื่อพยาบาท-
41,0028,003,วิตกเกิดขึ้น   ต้องปราบด้วยอาการคือความตริเป็นไปด้วยอำนาจเมตตา
41,0028,004,ในผู้อื่น  ปรารถนาความดีความงามเพื่อเขา  ซึ่งท่านเรียกว่าอพยาบาท-
41,0028,005,วิตก.  เมื่อวิหิงสาวิตกเกิดขึ้น  ต้องปราบด้วยอาการคือตริเป็นไปด้วย
41,0028,006,อำนาจกรุณา   ซึ่งท่านเรียกว่าอวิหิงสาวิตก.
41,0028,007,๑๐/๙/๖๖
41,0028,008,ถ.  วิหิงสาวิตกแผกจากพยาบาทวิตกอย่างไร  ?
41,0028,009,ต.  วิหิงสาวิตก  มีโมหะเป็นมูล  ไม่ได้มุ่งร้ายให้แก่เขา   แต่คิด
41,0028,010,แส่ไปในทางที่จะยังเขาให้ได้ความลำบาก  เช่นตริในการเล่น  เช่นขนไก่
41,0028,011,หรือกัดปลา   มุ่งแต่สนุก  ไม่คำนึงถึงความทุกข์ของมัน.   พยาบาทวิตก
41,0028,012,มีโทสะเป็นมูล   มุ่งร้ายให้แก่เขา  วิหิงสาวิตกแผกจากพยาบาทวิตก
41,0028,013,อย่างนี้.
41,0028,014,๗/๑๑/๖๐
41,0028,015,ถ.  เมตตา  กับปรานี   มีความหมายต่างกัน   หรือเหมือนกัน
41,0028,016,อย่างไร ?  และอย่างไหนเป็นเหตุกำจัดบาปธรรมอะไร  ?
41,0028,017,ต.  เมตตา   หมายถึงความรักใคร่  หรือความหวังดี.   ปรานี
41,0028,018,หมายถึงความปรารถนาให้ผู้อื่นพ้นจากความทุกข์  เข้าลักษณะแห่งกรุณา
41,0028,019,"เมตตา  กำจัดพยาบาทวิตก,  ปรานี   กำจัดวิหิงสาวิตก."
41,0028,020,๒๕๑๘
41,0028,021,ถ.  อกุศลวิตก  ๓.  มีอะไรเป็นมูล  ?  อย่างไหนมีโทษอย่างไร ?