Book,Page,LineNumber,Text
41,0013,001,ต.  เป็นมิจฉาทิฏฐิ   เพราะไม่ตรงต่อหลักทิฏฐิธรรมดา  ไม่ยุติด้วย
41,0013,002,เหตุผล   สามารถให้ผู้เห็นอย่างนั้นทำชั่วได้ต่าง ๆ  อันมนัสหรืออัตตานั้น
41,0013,003,เป็นโวหารบัญญัติเรียกธรรมชาติที่อาศัยอวิชชา  ตัณหา    อุปาทาน   กรรม
41,0013,004,เป็นต้น   เป็นปัจจัยเกิดขึ้น   เมื่อสิ้นปัจจัยมีอวิชชาเป็นต้นแล้ว   ก็ย่อม
41,0013,005,ดับ  ไม่ถือปฏิสนธิต่อไป   ถ้าปัจจัยมีอวิชชาเป็นต้นยังไม่ดับ   ก็ยังคุมกัน 
41,0013,006,เป็นนามรูปเป็นไปตามกรรมที่ทำไว้    เลวบ้าง   ดีบ้าง   ฉะนั้น   ความ
41,0013,007,ที่ถูกจึงได้แก่กัมมัสสกตาญาณ  ความเห็นว่าสัตว์มีกรรมเป็นของตน
41,0013,008,กรรมย่อมส่งผลให้ผู้ทำต่างกันตามคราวบ้าง   ตามกิจบ้าง   ตามลำดับบ้าง
41,0013,009,จัดเป็นสัมมาทิฏฐิเบื้องต้น  ที่จะให้บุคคลระวัง   กาย  วาจา  ใจ  ไม่ให้
41,0013,010,ทำชั่ว   และให้ทำแต่ที่ดี    เพื่อจะได้มีสุข   และสามารถเห็นอริยสัจดังนี้
41,0013,011,นับเป็นสัมมาทิฏฐิความเห็นที่ถูก   และชอบยิ่ง.
41,0013,012,๒๔๗๕
41,0013,013,ถ.  อุจเฉททิฏฐิ   ความเห็นว่าขาดสูญ   กับ  นัตถิกทิฏฐิ  ความ
41,0013,014,เห็นว่าไม่มี   เหมือนกันไม่ใช่หรือ   เพราะขาดสูญก็คือไม่มี  ความ
41,0013,015,เห็นปฏิเสธเหตุผลในปัจจุบัน  เช่นปฏิเสธสมมติสัจจะ   และกัมมัสสกตา
41,0013,016,เป็นต้น   จึงเห็นว่าต่างกันดังนี้.
41,0013,017,๒๔๗๙