Book,Page,LineNumber,Text
38,0020,001,๓.  ตายเสีย.
38,0020,002,๔.  ไปเข้ารีดเดียรถีย์เสีย.    
38,0020,003,๕.  สั่งบังคับ.
38,0020,004,องค์เหล่านี้  ยกสั่งบังคับเสีย  ได้ในฝ่ายสัทธิวิหาริเหมือนกัน
38,0020,005,สัทธิวิหาริกหลีกไปเสียเอง  สึกเสียเอง  ตายเสียเอง  ไปเข้ารีตเดียรถีย์
38,0020,006,เสียเอง  นิสัยก็ระงับเหมือนกัน.
38,0020,007,<B>องค์คือสั่งบังคับนั้นมีมติเป็น ๒  คือ</B>
38,0020,008,๑.  ประณามคือไล่เสีย  [มติของอรรถกถาจารย์].
38,0020,009,๒.  อุปัชฌายะเป็นมีพรรษาพ้น  ๕  แล้ว  มีความรู้พระธรรมวินัยพอ
38,0020,010,รักษาตัวได้แล้ว  ปลดเสียจากนิสัย  ให้อยู่เป็นนิสัยมุตกะ  [พระ
38,0020,011,มติของสมเด็จ  ฯ].
38,0020,012,<B>องค์เป็นเหตุที่จะให้สัทธิวิหาริกถูกประฌาม  ท่านกำหนด
38,0020,013,ไว้  ๕  คือ</B>
38,0020,014,๑.  หาความรักใคร่ในอุปัชฌายะมิได้.
38,0020,015,๒.  หาความเลื่อมใสมิได้
38,0020,016,๓.  หาความละอายมิได้.
38,0020,017,๔.  หาความเคารพมิได้.
38,0020,018,๕.  หาความหวังดีต่อมิได้.
38,0020,019,<B>วิธีประฌาม</B>
38,0020,020,ประณามนั้นพึงทำอย่างนี้ :  พึงพูดให้รู้ว่าตนไล่เธอเสีย  ท่าน
38,0020,021,"วางอย่าไว้ในบาลีว่า  ""ฉันประณามเธอ""  ""อย่าเข้ามา  ณ  ที่นี้"""