Book,Page,LineNumber,Text
34,0032,001,จิตของคนเรานี้มักเศร้าหมองขุ่นมัวด้วยเครื่องเศร้าหมองต่าง ๆ  เช่นความ 
34,0032,002,โลก   แม้ตั้งใจทำความดี    แต่มีความโลภเข้าเจือปนด้วย   เมื่อทำความดี
34,0032,003,ไม่ได้ตามปรารถนา   ก็เกิดความโกรธ   ความไม่พอใจในตนเองบ้าง  โน
34,0032,004,ผู้อื่นบ้าง.  การที่มีความโลภ   ความโกรธ  เข้าเจือปนในขณะที่ทำความดี
34,0032,005,ดังนี้   ก็เพราะมีความหลงงมงายเข้าเจือปนอยู่ในจิตใจเป็นเชื้อเรื้อรังมาก่อน
34,0032,006,แล้ว.     เพราะฉะนั้น   พระพุทธเจ้าจึงโอวาท   คือตักเตือนสอนให้ทำจิต
34,0032,007,ใจให้หมอจดจากเครื่องเศร้าหมองใจ   มีโลภ    โกรธ   หลง   เป็นต้น.
34,0032,008,อธิบายชื่อหมวดธรรม 
34,0032,009,การเว้นจากทุจริต  ๑  การประกอบสุจริต  ๑  การทำจิตใจให้หมด
34,0032,010,จดจากเครื่องเศร้าหมองใจ   มีโลภ   โกรธ   หลง    เป็นต้น  ๑   ทั้ง   ๓
34,0032,011,อย่างนี้   ชื่อว่าโอวาทของพระพุทธเจ้า   เพราะเป็นคำแนะนำตักเตือนของ
34,0032,012,"พระพุทธเจ้า    ได้ในศัพท์บาลีว่า    <B>พุทธโอวาท</B>,   แต่บางแห่งเรียกว่า"
34,0032,013,ทุกพระองค์   ทรงสั่งสอนครบทั้ง   ๓  อย่างนี้เหมือนกันหมด..
34,0032,014,อนึ่ง   พระโอวาททั้ง  ๓  นี้   พระพุทธเจ้าได้ทรงถือเป็นหลักคำสอน
34,0032,015,แก่ภิกษุในวันอุโบสถทุกกึ่งเดือน       เริ่มตั้งแต่วันเพ็ญเดือน  ๓  ภายหลัง
34,0032,016,ตรัสรู้  ๙  เดือนเป็นต้นมา   โดยมีชื่อว่า   <B>โอวาทปาติโมกข์</B>.
34,0032,017,และต่อมาอาจารย์ทั้งหลายได้ถือกันว่า    พระโอวาททั้ง   ๓  นี้เป็น
34,0032,018,<B>หัวใจพระพุทธศาสนา</B>    เพราะส่วนสำคัญของพระพุทธศาสนาอยู่ที่พระ
34,0032,019,"โอวาท   ๓   อย่างนี้       ส่วนคำสั่งสอนอย่างอื่นแม้มีจำนวนถึง   ๘๔,๐๐๐"
34,0032,020,พระธรรมขันธ์    แต่เมื่อย่อให้สั้นก็คงเหลือเพียง   ๓  อย่างนี้เท่านั้น.