Book,Page,LineNumber,Text
34,0018,001,"คือเป็นภูมิธรรมของสัตบุรุษคือคนดี,    อันคนดีนั้นจะประกอบกรณีย์ใด ๆ "
34,0018,002,"ย่อมอาศัยธรรมข้อนี้เป็นหลักเสมอ   ท่านเปรียบไว้ว่า    ""พื้นแผ่นดินเป็นที่"
34,0018,003,รับรอง  เป็นที่อาศัยของสัตว์และพฤกษาลดาชาต   ฉันใด   กตัญญูกต-
34,0018,004,"เวทิตาธรรม   ก็เป็นพื้นฐานแห่งจิตของสัตบุรุษ   ฉันนั้น. """
34,0018,005,อธิบายชื่อหมวดธรรม 
34,0018,006,"<B>บุพพการีและกตัญญูกตเวที</B>  บุคคลทั้ง  ๒  พวกนี้  ชื่อว่า   <B>"" บุคคล"
34,0018,007,"หาได้ยาก ""</B>   เพราะการที่บุคคลผู้มีหน้าที่ทำอุปการะก่อน   ได้ทำกิจตาม"
34,0018,008,หน้าที่ก็ดี    แม้ไม่มีหน้าที่ทำอุปการะก่อน    แต่ก็ได้ทำอุปการะก่อนก็ดี
34,0018,009,ชื่อว่าบุคคลหาได้ยาก   เพราะคนโดยมากมีน้ำใจตระหนถี่เหนี่ยว   คิดแต่
34,0018,010,จะได้ฝ่ายเดียว   ไม่ยอมเสียสละ   ไม่คิดทำอุปการะแก่ผู้อื่น.  ส่วนบุคคล
34,0018,011,ผู้ได้รับอุปการะจากผู้อื่นจนได้มีความสุขสบายแล้ว  มีความสำนึกถึงบุญคุณ
34,0018,012,ของท่านผู้ให้อุปการะแล้วตอบแทน   ให้สมควรแก่กันนั้น  หาได้ยาก  เพราะ
34,0018,013,คนโดยมามักลืมตัว   <B>บางคนก็เพียงแต่นึกถึงบุญคุณได้    แต่ไม่ยอม
34,0018,014,ตอบแทน</B>    เหมือนคนกู้หนี้ทั้ง  ๆ ที่รู้ดีอยู่ว่าเป็นหนี้เขา   แต่ไม่ยอมใช้หนี้
34,0018,015,คอยหลบหน้าเจ้าหนี้อยู่เสมอไป   คนที่ตั้งใจชำระหนี้บุญคุณจึงหาได้ยาก.
34,0018,016,จึงเป็นอันว่าบุพพการีและกตัญญูกตเวทีบุคคล   ทั้ง  ๒  พวกนี้จะได้ปฏิบัติ
34,0018,017,หน้าที่ต่อกันให้สมบูรณ์ควบคู่กันไปนั้น   หาได้ยาก   เพราะเป็นการปฏิบัติ  
34,0018,018,ที่ทวนกระแสกิเลสของสัตวโลก   ซึ่งมีความโลภ   ความตระหนี่    ความ
34,0018,019,เห็นแก่ตัว   ไม่อยากแผ่เผื่อเจือจานแก่ผู้อื่น    ฉะนั้น   การสงเคราะห์ผู้อื่น
34,0018,020,ด้วยความเมตตากรุณาก็ดี    การรู้จักคุณแล้วตอบแทนด้วยหวังบูชาคุณก็ดี
34,0018,021,จึงเป็นการยาก   ดังนี้แล.