Book,Page,LineNumber,Text
33,0048,001,อาบัติ-อนาบัติ
33,0048,002,ภิกษุฉันของไม่ได้รับประเคน ต้องปาจิตตีย์ เว้นไว้แต่น้ำและ
33,0048,003,ไม้สีฟัน และเว้นเฉพาะคราวอาพาธหนักเข้าขั้นอันตราย เช่น งูพิษกัด
33,0048,004,กัปปิยการกไม่มี ถือเอายามหาวิกัติ ๔ อย่าง คือ มูตร คูถ เถ้า ดิน
33,0048,005,ฉันเองได้ และไม่ต้องอาบัติ เพราะโทษที่ตัดไม้และขุดดินเพื่อทำยา.
33,0048,006,อเจลกวรรคที่ ๕
33,0048,007,สิกขาบทที่ ๑ ให้ของเคี้ยวกินแก่นักบวชนอกศาสนา.
33,0048,008,นักบวชนอกศาสนาพุทธ ผู้ชาย เรียก ปริพาชก.
33,0048,009,ผู้หญิง เรียก ปริพาชิกา.
33,0048,010,บางพวกเป็นชีเปลือย เรียก อเจลก.
33,0048,011,ให้สิ่งของที่พึงกลืนกิน (เว้นน้ำ) ด้วยมือของตน ต้องปาจิตตีย์.
33,0048,012,สั่งให้ให้ วางให้ หรือให้ของอื่น แม้ด้วยมือของตน ไม่ต้อง
33,0048,013,อาบัติ.
33,0048,014,สิกขาบทที่ ๒ ชวนไปบิณฑบาตแล้วไล่กลับ.
33,0048,015,อนาจาร ในที่นี้ คือ การซิกซี้ การเล่น การนั่งในที่ลับกับหญิง
33,0048,016,หรือการประพฤติอนาจารอย่างในสิกขาบทที่ ๒ แห่งภูตคามวรรค.
33,0048,017,ภิกษุชวนภิกษุอื่นไปบิณฑบาต แล้วไล่เธอกลับ เพราะหวัง
33,0048,018,ประพฤติอนาจาร ต้องปาจิตตีย์ ถ้าให้กลับเพราะเหตุอื่น ไม่ต้องอาบัติ.
33,0048,019,สิกขาบทที่ ๓ นั่งแทรกแซงในสกุล.
33,0048,020,"๑. คำว่า "" สกุลกำลังบริโภคอาหาร "" หมายถึงหญิงชายกำลัง"