Book,Page,LineNumber,Text
30,0050,001,เป็นผู้อำนวยต่อไป    จนให้เป็นคนมีคนจน   ของดีของเลว  เป็นต้น 
30,0050,002,กรรมที่ทำบุคคลให้แตกต่างกันอย่างนี้    ย่อมมีในบุคคลผ้ยังตัดวัฏฏะ
30,0050,003,ไม่ขาดทั่วไป   อันบุคคลผู้อยู่อาศัยกรรมเช่นนี้   ก็จำต้องเกิด   แก่  
30,0050,004,เจ็บ  ตาย  อันความที่ยังเกิด  แก่  เจ็บ  ตาย  นี้แล  เป็นเหตุนำ
30,0050,005,มาซึ่งสามัญญลักษณะ   คือเมื่อเกิดแล้ว   ก็ต้องตกอยู่ในความเป็น
30,0050,006,ของไม่เที่ยง   คือแปรปรวนยักย้าย   เป็นอย่างโน้นเป็นอย่างนี้ไป
30,0050,007,ต่างๆ   อาการที่แปรปรวนไม่คงที่อยู่อย่างนี้   นับว่าเป็นทุกข์ของผู้ที
30,0050,008,่อยากให้คงที่  การที่หวังให้คงที่อยู่ไม่ได้สมปรารถนา  จัดเป็นอนัตตา 
30,0050,009,ความเป็นของไม่ใช่คน  นี้เป็นลักษณะที่มีในสังขารที่ต้องเกิด  ต้องแก่
30,0050,010,และเจ็บตาย  รวมความว่า  สังขารทั้งหลาย  ที่เกิดมีขึ้นแล้วและแตก
30,0050,011,ต่างไป  เพราะกรรมจำแนก  สังขารที่ยังอาศัยกรรมจำแนก จำต้อง
30,0050,012,ตกอยู่ในลักษณะ ๓  เพราะสังขารมีอาการทั้ง ๓ ประเภทนั้นอยู่
30,0050,013,อย่างนี้แล  ความที่กรรมจำแนกสังขารกับสามัญลักษณะ  จึงไม่แย้งกัน.
30,0050,014,๒๔๖๙
30,0050,015,"ถ.  คนที่เกิดมาแล้ว  ก็เที่ยงที่จะแก่,  จะเจ็บ,  จะตาย,  พระ"
30,0050,016,พุทธเจ้าทรงสั่งสอนให้พิจารณาว่าไม่เที่ยง  มิผิดจากความจริง
30,0050,017,หรือ  ? จงอธิบาย.
30,0050,018,ต. ไม่ผิด  ถูกแล้ว  คนเกิดมาแล้วไม่คงที่  ต้องแก่ขึ้นแก่ลง
30,0050,019,โดยลำดับ  และจะเป็นคนดี ไม่เจ็บไข้เลยไม่ได้  ต้องเจ็บไข้  เคยหายใจ
30,0050,020,"มาแล้วจะต้องเลิกหายใจ  คือต้องตาย  เพราะฉะนั้น จึงไม่เที่ยง,  "
30,0050,021,ความที่เป็นสภาพไม่เที่ยงเช่นนี้แล  เป็นความแน่นอน  จึงชื่อว่าเที่ยง.
30,0050,022,๒๗/๘/๗๓