Book,Page,LineNumber,Text
30,0043,001,ทางที่จะทำให้เกิดประโยชน์ได้มาก.
30,0043,002,๒/๑๑/๖๐
30,0043,003,ถ.  ข้อธรรมในสัปปุริสบัญญัติ  ใครเป็นผู้บัญญัติขึ้น ?  พิสูจน์
30,0043,004,ได้ไหมว่า  ผู้บัญญัติก็ได้ปฏิบัติเหมือนกัน ?
30,0043,005,ต.  ท่านผู้สัตบุรุษบัญญัติขึ้น  และท่านได้ปฏิบัติด้วยเหมือนกัน 
30,0043,006,พิสูจน์ได้ด้วยธรรมในสัปปุริสธรรม  ประเถทที่ ๒ ซึ่งเป็นความ
30,0043,007,ประพฤติของท่านเอง  ดังจะเทียบต่อไปนี้ :-
30,0043,008,ทาน   ในสัปปุริสบัญญัติ      ได้กับทานในสัปปุริสธรรมข้อที่  ๗  
30,0043,009,ความว่า   ให้ทานโดยเคารพ     คือเอื้อเฟื้อต่อของที่ให้และต่อผู้ที่รับทาน
30,0043,010,ไม่ทำอาการดุจทิ้งเสีย.         
30,0043,011,"บรรพชา       ในสัปปุริสบัญญัติ    ได้กับลัปปุริสธรรมข้อที่ ๒, ๓, "
30,0043,012,"๔, ๕ ความว่า  จะปรึกษาสิ่งใด   จะคิด  จะพูด   จะทำสิ่งใดกับใคร ๆ"
30,0043,013,ก็ไม่เป็นไปเพื่อเบียดเบียนตนและผู้อื่น.
30,0043,014,ส่วนมาตาปิตุอุปัฏฐาน      เป็นธรรมประจำคนดีทั่วไป    แม้ไม่มี
30,0043,015,อยู่ในสัปปุริสธรรมโดยตรง      ก็พออนุมานได้ว่า      คนดีอย่างท่าน
30,0043,016,ย่อมปฏิบัติอยู่อย่างเต็มที่ทีเดียว.
30,0043,017,๒๔๗๗
30,0043,018,ถ. ปฏิบัติอย่างไร  เรียกว่าตั้งอยู่ในอปัณณกปฏิปทา ?
30,0043,019,ต.  ปฏิบัติไม่ให้ผิดจากแนวของพระพุทธศาสนา คือ :-
30,0043,020,๑.  อินทรียสังวร  สำรวมอินทร์ ๖ คือ  ระวังตา หู จมูก ลิ้น 
30,0043,021,กาย ใจ ไม่ให้ยินดียินร้ายในเวลาเห็นรูป  ฟังเสียง  ดมกลิ่น  ลิ้มรส