Book,Page,LineNumber,Text
26,0025,001,ประโยคของการฆ่าชีวิตมนุษย์ 
26,0025,002,๑.   พยายามจะทำ.
26,0025,003,๒.   ตั้งใจหรือจงใจหรือเจตนาจะพรากชีวิต.
26,0025,004,๓.   ทำเป็นผลสำเร็จแล้วเพียงไร.
26,0025,005,พยายามด้วยประโยคทั้ง  ๓  นั้น   และผู้ถูกทำร้ายนั้นตายเพราะเหตุ
26,0025,006,นั้น   เรียกว่าฆ่าให้ตาย   เป็นปาราชิก   ถ้าทำไม่สำเร็จ   แต่มีบาดแผลเจ็บ
26,0025,007,ปวด    หรือฟัน   แทง  ฯ ล ฯ  ลงไปแล้วแต่ไม่ตาย   ต้องอาบัติถุลลัจจัย.
26,0025,008,( ตามพระมติของสมเด็จพระมหาสมณเจ้า   กรมพระยาวชิรญาณ-
26,0025,009,วโรรส  ทรงอธิบายว่า   มนุษย์จำพวกที่โลกจัดว่าเป็นคนเลว  เช่น
26,0025,010,คนป่า   คนดอย   ภิกษุฆ่า   น่าจะปรับเพียงอาบัติถุลลัจจัย   เพราะมนุษย์
26,0025,011,จำพวกนั้น    โลกไม่นับถือว่าเป็นมนุษย์    ถือเสียว่าเป็นอมนุษย์เป็นยักษ์
26,0025,012,เป็นเปรต    หรือสัตว์ชนิดหนึ่งเท่านั้น   แต่ความนิยมนับถือกันเช่นนี้   จะ
26,0025,013,มีได้ก็คงแต่เฉพาะในครั้งนั้น    ส่วนในบัดนี้คงจะถืออยู่ที่เช่นนั้นไม่ได้
26,0025,014,เพราะความนิยมของโลกเปลี่ยนแปลงไป   เพราะในบัดนี้   โลกจัด
26,0025,015,เอาคนจำพวกนี้   เป็นมนุษย์ด้วยจำพวกหนึ่ง    เพราะมีร่างกายคล้าย
26,0025,016,มนุษย์   ไม่ค่อยต่างอะไรกับมนุษย์นัก   จึงปรับภิกษุฆ่าโดยเจตนาให้
26,0025,017,เป็นอาบัติปาราชิกด้วยอีกอย่างหนึ่ง )   ถ้ามีพยายามจะทำหรือจงใจ
26,0025,018,จะพรากชีวิต   แต่ทำยังไม่เป็นผลอันสำเร็จ   และยังไม่ได้รับความเจ็บ
26,0025,019,ปวด   เช่นเขารู้ตัวแล้วตกใจหนีไปจนได้   ดังนี้   ต้องเพียงอาบัติทุกกฏ.
26,0025,020,ถ้าทำโดยโทสะ   เช่นต่อยหรือทุบเอาทีหนึ่ง   ไม่ได้มีเจตนาจะฆ่าให้ตาย
26,0025,021,แต่เผอิญถูกที่สำคัญผู้นั้นตาย   ดังนี้   ไม่ปรับถึงปาราชิก   ปรับเพียง