Book,Page,LineNumber,Text
26,0023,001,ของในวัดซึ่งเป็นของกลาง   ภิกษุลักเอาไป   ถ้าราคาไม่ถึง   ๕
26,0023,002,มาสก   ไม่เป็นปาราชิก   ถ้าราคาตั้งแต่  ๕   มาสกขึ้นไป   เป็นปาราชิก
26,0023,003,ของเล็ก  ๆ  น้อย  ๆ  หลาย  ๆ  คราว   รวมกันเข้าแม้อย่างน้อยเพียง
26,0023,004,๕   มาสก   ภิกษุลักด้วยเถยยจิตอันยังติดต่อกันไปไม่มีจิตวิรัติในระหว่าง
26,0023,005,ปรับเป็นปาราชิก   แต่ถ้าลักครั้งหนึ่ง   แล้วตั้งใจสังวรเสีย   ไม่ปรับ
26,0023,006,เป็นปาราชิก   ปรับเป็นทุกกฎหรือถุลลัจจัยตามราคาของ.
26,0023,007,สิกขาบทที่   ๓   ฆ่ามนุษย์ 
26,0023,008,ในอาบัติปาราชิกข้อ   ๓   กล่าวตามตัวบาลี    ภิกษุแกล้งพราก
26,0023,009,ชีวิตมนุษย์ด้วยตนเองหรือใช้ผู้อื่น   หรือทำเครื่องศัสตราวุธให้เขาด้วย
26,0023,010,เจตนาจะให้ทำลายชีวิต    แล้วเขาฆ่าตัวตายเอง   หรือบังคับให้เขา
26,0023,011,กินยาพิษ   หรือกล่าวพรรณนาคุณของความตายเพื่อให้เขาตาย   ที่สุด
26,0023,012,แม้แต่เขาถาม    แล้วแนะนำด้วยอุบายต่าง  ๆ  เช่นให้เขาเอาเชือก
26,0023,013,ผูกคอ   เรียกว่าชักชวนเพื่อการตาย   ดังนี้   ต้องอาบัติปาราชิก.
26,0023,014,ชีวิต    กำหนดตั้งแต่แรกตั้งวิญญาณ   คือตั้งแต่ปฏิสนธิใน
26,0023,015,ครรภ์มารดาจนถึงตาย  ชีวิตมนุษย์มีอาการสืบต่อ ๆ  กัน   แม้แต่
26,0023,016,ความคิดก็สืบเนื่องไปตามลำดับ   ขณะชีวิตยังสืบเนื่องกันเช่นว่าเครื่อง
26,0023,017,ภายในกำลังทำการอยู่   เช่นปอดกำลังสูบลมหรือหัวใจกำลังฉีดโลหิต
26,0023,018,กระเพาะกำลังย่อยอาหาร   ดังนี้   นับว่ายังมีชีวิตอยู่   ถ้าภิกษุพรากหรือ
26,0023,019,ทำให้หยุดประการใดประการหนึ่งดังว่ามาแล้ว   แปลว่าพรากชีวิตความ
26,0023,020,เป็นอยู่จากร่างกายมนุษย์   คือตัดความสืบสนธิของอวัยวะเสีย   ไม่ให้