Book,Page,LineNumber,Text
26,0019,001,สิกขาบทที่   ๒   อทินนาทาน   ลักหรือขโมย 
26,0019,002,๑.   ถือเอาสิ่งของที่เจ้าของไม่ให้.
26,0019,003,๒.   อาการที่ฉ้อเอาหรือตู่เอา.
26,0019,004,วัตถุแห่งปาราชิก   เปรียบกับกฎหมายของบ้านเมืองตั้งแต่ครั้ง
26,0019,005,โน้น   ราคาตั้งแต่   ๑  บาทขึ้นไป   เท่ากับทองคำหนัก  ๒๐  เมล็ดข้าว
26,0019,006,เปลือก.
26,0019,007,ของจะอยู่ในบ้านก็ดี   ในป่าก็ดี   ในน้ำก็ดี    ถ้าทำด้วยอาการ
26,0019,008,ดังกล่าวนี้   ต้องปาราชิก.
26,0019,009,<B>ว่าด้วยทรัพย์</B>
26,0019,010,ทรัพย์แบ่งออกเป็น   ๒   พวก   คือ :-
26,0019,011,"๑.   สังหาริมะ   คือของที่เคลื่อนที่ได้   เช่นเครื่องใช้,   และสัตว์"
26,0019,012,"พาหนะ,   เป็นต้น."
26,0019,013,๒.   อสังหาริมะ   คือของที่เคลื่อนที่ไม่ได้   เช่นที่ดิน   ตึก   เรือน
26,0019,014,ต้นไม้เป็นต้น.
26,0019,015,<B>ลักษณะและอาการที่เป็นอทินนาทาน<SUP>๑</SUP></B>
26,0019,016,"๑.   ลัก,   คือเข้าไปในบ้านเรือนเขาแล้ว   หยิบเอาของ  ๆ  เขา"
26,0019,017,ไปด้วยกิริยาเป็นขโมย.
26,0019,018,"๒.   ตีชิงหรือวิ่งราว,   คือตีชิงเอาไปต่อหน้า   และตีให้เจ้าของ"
26,0019,019,เจ็บปวด    วิ่งราวเอาไปต่อหน้าเจ้าของหรือลับหลัง   แต่ไม่ได้ทำอะไร
26,0019,020,ให้เจ้าของเจ็บกาย   ปรับเป็นปาราชิก   ในเวลากระชากของหลุด.