Book,Page,LineNumber,Text
26,0017,001,"๒.   ทวารเบา,   ๓.  ช่องปาก.   ชายเป็นมนุษย์   เป็นดิรัจฉานมีทวาร  ๒"
26,0017,002,"คือ   ทวารหนัก,   ช่องปาก."
26,0017,003,"สัตว์ดิรัจฉานนั้น   ได้แก่สุนัข,   แมว,   วัว,   ความ,   ไก่   กา,"
26,0017,004,"นกพิราบ,   งูเหลือม,   งูเรือน,   ปลา,   เต่า,   เป็นต้น."
26,0017,005,ต่อมปม   ที่งอกในองค์กำเนิดที่ยังรู้สัมผัสอยู่   ให้เข้าไปในทวาร
26,0017,006,มรรคดังกล่าวแล้ว   แม้ทวารนั้นมีหนังและเนื้อเลิกไปหมด   แต่สัณฐาน
26,0017,007,แห่งนิมิตรยังปรากฏอยู่   ทั้งจิตคิดว่าจะเสพมีอยู่   ก็เป็นปาราชิกเหมือนกัน.
26,0017,008,๒.   วัตถุแห่งถุลลัจจัย 
26,0017,009,๑.   ทวารมรรคนั้นเลิกไปหมดแล้ว   แม้แต่สัณฐานแห่งนิมิตก็
26,0017,010,ไม่เหลือ   ภิกษุพยายามในที่เช่นนั้น  สังเขปว่าเป็นแผล.
26,0017,011,"๒.   ช่องตา,   ช่องจมูก,   ช่องหู,   และฝักแห่งหัวไส้.   นิมิตและ"
26,0017,012,บาดแผลที่ถูกศัสตราวุธของมนุษย์.
26,0017,013,๓.   ฝักแห่งหัวไส้และคลองจมูกแห่งสัตว์ดิรัจฉานที่ใหญ่    เช่น
26,0017,014,"ช้าง,   ม้า."
26,0017,015,๔.   นิมิตแห่งคนตาย   อันสัตว์กัดเสียกึ่งหนึ่งแล้ว   ยังไม่ขึ้นพอง.
26,0017,016,๕.   ลิ้นหรือฟันของมนุษย์    และสัตว์ดิรัจฉานที่ใหญ่   อันออก
26,0017,017,มานนอกริมฝีปาก   เหล่านี้เป็นวัตถุแห่งถุลลัจจัย.
26,0017,018,<B>๓.   วัตถุแห่งทุกกฎ</B>
26,0017,019,"๑.   ช่องตา,  ๒.   ช่องหู,   แผลในกายสัตว์ดิรัจฉาน,  ๓.   นิมิตที่"
26,0017,020,"เล็กแห่งสัตว์ที่เล็ก,  เช่น  งู,   ปลา,   เป็นต้น    ไม่พอประมาณองค์กำเนิด"