Book,Page,LineNumber,Text
26,0011,001,อาบัติตก. 
26,0011,002,ส่วนสุทธิกปาจิตตีย์    ไม่มีการเสียสละ    เป็นแต่ว่า    ถ้าเป็นของ
26,0011,003,ที่ห้ามบางอย่าง   อันเกี่ยวด้วยภิกษุทำให้เกินกำหนดประมาณ    เช่น
26,0011,004,ทำเท้าเตียงให้เกิน  ๘  นิ้วพระสุคต   หรือทำกล่องเข็มด้วยกระดูก  งา
26,0011,005,เขา   เป็นต้น    ต้องตัดให้ได้ประมาณหรือกำหนดเสียก่อน    จึงแสดง
26,0011,006,อาบัติตก.
26,0011,007,ง.   ปาฏิเทสนียะ   แปลว่า    อาบัติอันภิกษุกลับแสดงอย่างอื่น
26,0011,008,คือ   เมื่อต้องเข้า   การแสดงอาบัติไม่เหมือนอย่างแสดงอาบัติอื่น  ๆ.
26,0011,009,จ.   ทุกกฏ    แปลว่า   ทำชั่ว   หมายถึงกายกรรม   คือ   ความประ-
26,0011,010,พฤติส่วนกาย   ไม่เรียบร้อยเป็นที่ติเตียนของผู้อื่น.
26,0011,011,ฉ.   ทุพภาสิต   แปลว่า   กล่าวชั่ว    หมายความถึงวจีกรรม   คือ
26,0011,012,ความประพฤติส่วนวาจา   กล่าวคำชั่วหยาบ   ตลกคะนองอันนักปราชญ์
26,0011,013,ติเตียน   ซึ่งเรียกว่า   อักโกสวัตถุ   อันจำแนกไว้  ๑๐   อย่าง   ดังจะได้กล่าว
26,0011,014,ข้างหน้า.
26,0011,015,๓.   การลงโทษแก่ผู้ผิด   เพราะล่วงสิกขาบทมี   ๒   อย่าง   คือ :-
26,0011,016,ก.   ลงมหันตโทษ    คือปรับโทษเป็นปาราชิก    จะเป็นภิกษุอีก
26,0011,017,ไม่ได้ตลอดชาติ.
26,0011,018,ข.    ลงอุกเขปนียกรรม    คือยกออกเสียจากหมู่ชั่วคราว   จนกว่า
26,0011,019,ผู้ผิดจะยอมรับสารภาพ.    และอยู่กรรม   คือประพฤติวัตรตามกฏที่ท่าน
26,0011,020,กำหนดไว้   ดังมีแจ้งอยู่ในวินัยมุขเล่ม   ๓   แล้ว.   และลุกะโทษ  คือ
26,0011,021,แสดงเปิดเผยเสียแก่ภิกษุด้วยกัน.