Book,Page,LineNumber,Text
26,0010,001,มูลบัญญัติ  ที่ได้ทรงแก้ไขเพิ่มเติมขึ้นภายหลัง  โดยอนุโลมตามบัญญัติเดิม
26,0010,002,เรียกว่า   อนุบัญญัติ.
26,0010,003,อาบัติ 
26,0010,004,๑.   อาบัติ   แปลว่าความต้อง  หรืออาการที่ล่วงละเมิดข้อบัญญัติ
26,0010,005,ที่พระพุทธเจ้าห้าม   หรือแปลว่า   ธรรมชาติอันภิกษุพึงต้องพึงถึง    ด้วย
26,0010,006,ประพฤติอนาจารเป็นการนอกบัญญัติ.
26,0010,007,๒.   อาบัตินั้น   ว่าโดยชื่อมี  ๗  คือ :-
26,0010,008,ปาราชิก  ๑  สังฆาทิเสส  ๑  ถุลลัจจัย  ๑  ปาจิตตีย์  ๑  ปาฏิเทสนียะ  ๑
26,0010,009,ทุกกฏ  ๑  ทุพภาสิต  ๑.
26,0010,010,ก.   ปาราชิก   แปลว่า   ผู้แพ้   [ เล็งบุคคล ]   หรืออาบัติยังบุคคล
26,0010,011,ให้แพ้   [ เล็งอาบัติ ]   อาบัตินี้   ภิกษุต้องเข้าแล้ว   ชื่อว่าเป็นคนแพ้
26,0010,012,เป็นคนตายจากพุทธศาสนา.
26,0010,013,ข.   สังฆาทิเสส   แปลว่า   กองอาบัติมีสงฆ์อันภิกษุพึงปรารถนา
26,0010,014,ในกาลเบื้องต้นและกาลอันเศษ   คือ   เมื่อภิกษุต้องเข้าแล้ว   ต้องอาศัย
26,0010,015,สงฆ์   คือ   ขอให้สงฆ์ให้ปริวาสเป็นกาลเบื้องต้น   [ มูลายปฏิกัสสนา ]
26,0010,016,และให้มานัตเป็นท่ามกลาง   และอัพภานกรรม   เป็นกรรมอันสุด.
26,0010,017,ค.   ถุลลัจจัย   แปลว่า   โทษหยาบ   เมื่อภิกษุต้อง
26,0010,018,เข้าแล้ว   แสดงแก่ภิกษุแม้องค์เดียวก็หลุดพ้นได้.
26,0010,019,ฆ.   ปาจิตตีย์   แปลว่า   อาบัติยังกุศลธรรมให้ตกไป   มี  ๒
26,0010,020,นิคสัคคิยปาจิตตีย์  ๑  สุทธิกปาจิตตีย์  ๑.   นิสสัคคิยปาจิตตีย์นั้น  ภิกษุ
26,0010,021,ต้องเข้าแล้ว    ต้องเสียสละวัตถุที่เป็นนิสสัคคีย์นั้นเสียก่อน     จึงแสดง