Book,Page,LineNumber,Text
23,0049,001,อุปปีฬกกรรม  กรรมผู้เข้าเบียดเบียน 
23,0049,002,อุปัจเฉทกรรม  กรรมเข้าไปตัดเสีย  (หรือ)
23,0049,003,อุปฆาตกกรรม  กรรมผู้เข้าไปฆ่าเสีย  (ก็เรียก) 
23,0049,004,กับ  อโหสิกรรม  กรรมเลิกแล้วต่อกันไป  อีก  ๑ รวมเป็นกรรม-
23,0049,005,วิภาค ๑๒.
23,0049,006,ครุกรรม  ถ้ามีก็ให้ผลก่อนกว่ากรรมอื่น.   ถ้าครุกรรมไม่มี
23,0049,007,พหุลกรรมก็ให้ผล.   ถ้าครุกรรม  พหุลกรรมไม่มี  หรือยังไม่ได้ช่อง
23,0049,008,อาสันนกรรมก็ให้ผล.   ถ้าครุกรรม  พหุลกรรม  อาสันนกรรมไม่มี
23,0049,009,หรือยังไม่ได้ช่อง  กตัตตากรรมก็ให้ผล.
23,0049,010,ต่างว่าพหุลกรรม  เป็นกุศลแรงและให้ผลก่อน  และจะให้ใน
23,0049,011,ชาตินี้  พหุลกรรมนั้นก็เป็นทิฏฐิธัมมเวทนียกรรม.   ถ้ายังไม่ให้ผล
23,0049,012,ในชาตินี้  จะให้ผลต่อชาติที่ ๒  พหุลกรรมนั้นเป็นอโหสิกรรมชาติ
23,0049,013,นี้.  และชนกกรรมก็จะให้เกิด  แล้วเสวยผลของพหุลกรรมที่เป็น
23,0049,014,กุศลนั้นต่อไป.  อุปถัมภกกรรม  ก็ประคับประคองอยู่.   เมื่อ
23,0049,015,อุปถัมภกกรรมยังกำลังเป็นไปอยู่  อุปปีฬกรรมจะอำนวยผล  ก็
23,0049,016,เข้าเบียดเบียนเสีย  ให้กลับได้เสวยทุกข์ต่อไปกว่าจะสิ้นกรรมนี้.  ดังนี้
23,0049,017,เป็นตัวอย่าง.
23,0049,018,เบญจขันธ์ที่กรรมปัจจัยอย่างใดอย่างหนึ่งแต่งขึ้น  ย่อมเป็นไป
23,0049,019,ตามปัจจัย  สมควรแก่ที่ตั้งขึ้น  และยักย้ายเป็นอย่างอื่นต่อไป
23,0049,020,หาที่สุดมิได้  ไม่เที่ยง  ไม่ถาวร  ไม่ใช่ตัวตน  เป็นแต่อาศัยปัจจัย
23,0049,021,แต่งขึ้น  ก็เป็นไปตามปัจจัย  ดังกล่าวมา.