Book,Page,LineNumber,Text
23,0039,001,๖๙.  ททํ  มิตฺตานิ  คนฺถติ.  [ ๑๔๕ ] 
23,0039,002,ผู้ให้  ย่อมผูกไมตรีไว้ได้.
23,0039,003,นี้แสดงอานิสงส์ของบุคคลผู้มีใจโอบอ้อมอารี  ให้ปันสิ่งใดสิ่ง
23,0039,004,หนึ่ง  สงเคราะห์คนขัดสน  หรือบูชาท่านผู้ทรงคุณธรรมแม้ไม่ขัดสน
23,0039,005,คนอัธยาศัยกว้างขวางเช่นนี้  ย่อมผูกไมตรีคนอื่นที่ได้รับอนุเคราะห์
23,0039,006,หรือบูชาไว้ได้  ให้คนนั้น ๆ  มีไมตรีจิตเคารพรักใคร่  ตลอดจน
23,0039,007,ได้ทำปฏิการอย่างหนึ่งอย่างใดตอบ  ตามสติกำลังของตน ๆ.
23,0039,008,๑๐.  ทุกขวรรค  คือ  หมวดทุกข์
23,0039,009,๗๐.  นตฺถิ  ขนฺธสมา  ทุกฺขา.  [ ๑๕๔ ]
23,0039,010,ทุกข์เสมอด้วยขันธ์ไม่มี.
23,0039,011,เบญจขันธ์เป็นทุกข์อย่างสำคัญที่สุด  สิ่งอื่น ๆ บรรดาที่หาวิญญาณ
23,0039,012,มิได้  ก็เป็นทุกข์  คือทนทานอยู่ไม่ได้เหมือนกัน  แต่ไม่สำคัญ  เพราะ
23,0039,013,ไม่มาเกี่ยวข้องกับเบญจขันธ์   เว้นไว้แต่เบญจขันธ์ไปยึดเอามาเป็น
23,0039,014,ของเบญจขันธ์  เบญจขันธ์ก็ได้เสวยทุกข์เพิ่มขึ้นอีกส่วนหนึ่ง.   ดูเถิด
23,0039,015,เบญจขันธ์ก็เป็นทุกข์เหลือเกินอยู่แล้ว  ยังไปเหนี่ยวเอาสิ่งอื่นมาถือมั่น
23,0039,016,ว่าของเบญจขันธ์ให้ได้เสวยทุกข์ทวีขึ้นอีก.   ถ้าเห็นว่าเบญจขันธ์เป็น
23,0039,017,ทุกข์อย่างสำคัญไม่มีทุกข์อะไรอื่นเสมอ และกลัวทุกข์  คือเบญจขันธ์
23,0039,018,เสียจริง ๆ แล้ว  ก็ต้องค้นหาว่าอะไรให้เกิดเบญจขันธ์  ก็จะรู้ตามที่