Book,Page,LineNumber,Text
23,0036,001,โกรธก่อนเห็นผู้ที่ตนโกรธเขา ๆ ไม่โกรธตอบ  ก็มีแต่จะคลายความ 
23,0036,002,โกรธลง  หรือจนหายไปเอง.   ถ้าต่างคนต่างโกรธกัน  ก็จะเป็นเวร
23,0036,003,กันไปไม่รู้จบ  ความไม่โกรธตอบจึงเป็นการตัดเวรให้จบลง.   สมเด็จ
23,0036,004,พระศาสดาก็ตรัสไว้ว่า  ตโต  ธิ  ยสฺส  มุญฺจติ  ความว่า  เราติเตียน
23,0036,005,บุคคลผู้โกรธตอบ  (มาก)  กว่าบุคคลผู้มาด่าหรือตี  ด้วยความโกรธ
23,0036,006,ก่อน  ดังนี้.
23,0036,007,๖๕.  อสาธุ  สาธุนา  ชิเน.  [ ๑๓๘ ]
23,0036,008,พึงชำนะคนไม่ดีด้วยความดี.
23,0036,009,ต่างว่า  พี่มีความไม่ดี  น้องมีความดี.  พี่ชื่อว่าแพ้ตัวเองและ
23,0036,010,น้อง  น้องชื่อว่าชำนะตัวเองและพี่.  ตัวอย่างเช่น  พี่น้องคู่นี้ทำการ
23,0036,011,ในที่แห่งหนึ่ง  ความรู้ศิลปะของเขาทั้ง ๒ แม้นกัน  แต่จริยา  คือ
23,0036,012,ความประพฤติชั่ว  ความประพฤติดีต่างกัน.  พี่ต้องถูกลงโทษถูก
23,0036,013,คัดออก  ส่วนน้องได้ทำการเรื่อยมา  ได้รับยศ  เงินเดือนขึ้น.  มีศิลปะ
23,0036,014,แต่ประพฤติชั่วก็เอาตัวรอดหาได้ไม่  มีศิลปะและประพฤติดี  ก็มีแต่
23,0036,015,ความเจริญ  จึงแลเห็นได้ว่า  จริยาเป็นสำคัญ  เพราะฉะนั้น  สมเด็จ
23,0036,016,พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสสั่งสอนว่า  พึงชำนะคนไม่ดีด้วยความดี  คือ
23,0036,017,ควรจะผจญคนชั่วด้วยความดีเสียให้ได้.