Book,Page,LineNumber,Text
23,0034,001,วิบากทุกข์เก่า  วิบากทุกข์ใหม่มี   แต่ความทุกข์ของท่านไม่มี  เพราะ 
23,0034,002,หมดอุปาทานแล้ว   เบื้องหน้าแต่ขันธ์ดับแล้ว  ทุกข์โดยปริยายอัน
23,0034,003,หนึ่งไม่มีเลย  จัดเป็นบรมสุขแท้.
23,0034,004,๖๒.  น  ตํ  ชิตํ  สาธุ  ชิตํ    ยํ  ชิตํ  อวชิยฺยติ.  [ ๑๓๕ ]
23,0034,005,ความชำนะที่กลับแพ้ได้  ไม่ดี.
23,0034,006,(ของกุททาลกบัณฑิตโพธิสัตว์)
23,0034,007,การพนันขันแข่งต่อสู้กันทั้งหมด  กลับแพ้ได้อีก  เช่น  ชำนะ
23,0034,008,แล้วยังต้องมีเวลาแพ้เป็นแน่  เพราะธรรมดาต้องผลัดเปลี่ยนกัน  ชำนะ
23,0034,009,"และแพ้ร่ำไป,  ชำนะเช่นนี้ย่อมไม่ดี  เพราะไม่รู้แล้วรู้รอด."
23,0034,010,๖๓.  ตํ  โข  ชิตํ  สาธุ  ชิตํ    ยํ  ชิตํ  นาวชิยฺยติ.  [ ๑๓๖ ]
23,0034,011,ความชำนะที่ไม่กลับแพ้  เป็นดี.
23,0034,012,(ของกุททาลบัณฑิตโพธิสัตว์)
23,0034,013,บุคคลต่อสู้กับความตระหนี่อยู่  ว่าจะบริจาคสิ่งหนึ่งแก่ผู้ใด  ครั้น
23,0034,014,ตกลงใจบริจาคแก่ผู้นั้นได้แล้ว  ชื่อว่าชำนะสิ่งที่ชำนะคราวเดียวแล้ว
23,0034,015,ไม่กลับแพ้ได้  อย่างหนึ่ง  แต่ยังไม่ดีแท้  เพราะคงยังต้องต่อสู้กับ
23,0034,016,ความตระหนี่อย่างอื่นอีก.   มีผู้มาด่าว่าต่าง ๆ นานา  บุคคลผู้ถูกด่า
23,0034,017,ก็โกรธอยู่แต่ในใจ  แต่ไม่ตอบทางวาจาหรือทางกาย  คืออดทนทางวาจา
23,0034,018,ไว้ได้  จนผู้มาด่านั้นเหน็ดเหนื่อยเข้าก็เลิกหยุดไปเอง  ชื่อว่าชำนะ
23,0034,019,คราวเดียวแล้วไม่กลับแพ้ได้.  แต่ยังหาดีแท้ไม่  เพราะยังต้องต่อสู้กับ
23,0034,020,คำบริภาษแห่งคนอื่น ๆ อีก.