Book,Page,LineNumber,Text
23,0033,001,ข้อหนึ่ง  ก็ชื่อว่ายินดีในธรรมเฉพาะข้อนั้น  ย่อมชำนะซึ่งยินดีทั้งปวง 
23,0033,002,ยินดีทั้งปวงได้แก่ยินดีในบุตรภรรยาทรัพย์สมบัติเป็นต้น.  ยินดีในธรรม
23,0033,003,ชำนะซึ่งยินดีทั้งปวง  คือยินดีในธรรมประเสริฐกว่ายินดีทั้งปวง  เพราะ
23,0033,004,ยินดีทั้งปวงมียินดีในบุตรภรรยาเป็นต้น  อันจะต้องประสพสุขบ้างทุกข์
23,0033,005,บ้างเนือง ๆ  แต่ประสพทุกข์แลมาก  ทั้งในภพนี้และภพต่อไปไม่มี
23,0033,006,ที่สุด   ส่วนยินดีในธรรมนั้นย่อมประสพแต่สุขตามส่วน   ถ้ายินดีคือ
23,0033,007,บรรลุวิมุตติธรรมแล้ว ก็มีแต่สุขส่วนเดียว  และเป็นปรมัตถสุขด้วย.
23,0033,008,สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า  ความยินดีในธรรม  ย่อมชำนะความ
23,0033,009,ยินดีทั้งปวง.
23,0033,010,๖๑.  ตณฺหกฺขโย  สพฺพทุกฺขํ  ชินาติ.  [ ๑๓๔ ]
23,0033,011,ความสิ้นตัณหา  ย่อมชำนะทุกข์ทั้งปวง.
23,0033,012,จะต่อสู้ทุกข์ทั้งปวงได้  ไม่ให้สรรพทุกข์เกิดขึ้นมารันทำย่ำยีกายใจ
23,0033,013,ก็ต้องให้รู้ว่าทุกข์เกิดแต่ตัณหา  จำต้องละตัณหาให้ได้  ด้วยมาดำเนิน
23,0033,014,ตามอริยาษฎางคิกมรรค   อันยังผู้ปฏิบัติให้ถึงพระนิพพาน   เมื่อถึง
23,0033,015,พระนิพพานแล้ว  ตัณหาก็ย่อมสิ้นไปเป็นสมุจเฉทปหาน  ตัณหักขยะ
23,0033,016,ความสิ้นตัณหาจึงเป็นชื่อแห่งพระนิพพาน.   ความสิ้นตัณหาจึงชื่อว่า
23,0033,017,ชำนะทุกข์ทั้งปวง   จริงอยู่  ท่านผู้ทำตัณหาให้สิ้นไปแล้ว  ชื่อว่าหา
23,0033,018,ทุกขืทั้งปวงมิได้  แต่ขันธ์ยังปรากฏอยู่  ทุกข์ย่อมมีเป็นธรรมดา  เพราะ
23,0033,019,ขันธ์ที่ปรากฏอยู่นั้น  ก็คือตัวทุกข์ปรากฏอยู่นั่นเอง   แต่เพราะเป็น