Book,Page,LineNumber,Text
23,0016,001,ชีวะ  และปฏิบัติหัดกายวาจาใจตามธรรมสัมมาปฏิบัติทุกประการ.  ผู้มี 
23,0016,002,ปัญญาควรถือพุทธภาษิตนี้ไว้เป็นเครื่องเตือนจิตให้ประพฤติตาม  ก็จะ
23,0016,003,ถึงความสวัสดิมงคล.
23,0016,004,๒๙.  กาลานุรูปํ  ว  ธุรํ  นิยุญฺเช.  [ ๕๘ ]
23,0016,005,พึงประกอบธุระให้เหมาะแก่กาลเทียว.
23,0016,006,( ของสมเด็จพระมหาสมณเจ้า  ว.  ว. )
23,0016,007,นี้สอนให้รู้จักธุระให้รู้จักกาล  คือธุระอย่างนี้  ต้องประกอบใน
23,0016,008,กาลนี้  กาลนี้ต้องประกอบธุระอย่างนี้.  ชาวนาถึงคราวทำนาก็ต้องทำนา
23,0016,009,ผิดกาลไปก็ทำไม่ได้  พ่อค้าถึงเวลาควรขายของอย่างนี้ก็ต้องขายของ
23,0016,010,อย่างนี้  ขายของอย่างอื่นก็ขายไม่ได้  ทำขึ้นก็เสียเปล่า  ถ้าเก็บไว้จน
23,0016,011,ถึงเวลาไม่ได้  ข้าราชการถึงสมัยควรทำกิจใด  ก็ต้องทำกิจนั้น  มัวไป
23,0016,012,ทำกิจอื่นเสียซึ่งยังไม่ควรทำก็เสียราชการ.
23,0016,013,ผู้ปฏิบัติธรรม  ย่อมมีกิจคือเรียนและปฏิบัติธรรม  ย่อมมีเวลาพัก
23,0016,014,เวลาเรียน  เวลาปฏิบัติ  ต้องทำกิจให้ถูกเวลา  จึงจะสำเร็จกิจที่มุ่งหมาย
23,0016,015,ถึงเวลาพักไม่พักมีแต่เรียนและปฏิบัติขนาบไป  ก็ไม่เหมาะแก่กาล
23,0016,016,เพราะถึงคราวพักก็ไม่พักบ้าง  ร่างกายทนไม่ไหว  หรือแต่พักขนาบไป
23,0016,017,ไม่เรียนไม่ปฏิบัติ  ก็ไม่เหมาะแก่กาล  เพราะถึงเวลาควรเรียนควร
23,0016,018,ปฏิบัติ  ก็ไม่ทำอย่างนั้น  ร่างกายเป็นไปโดยหาประโยชน์มิได้  มีแต่จะ
23,0016,019,เขลาถ่ายเดียว.
23,0016,020,ผู้มีปัญญา  มีธุระตามหน้าที่อย่างใด  พึงรู้ทำธุระในหน้าที่อย่างนั้น