Book,Page,LineNumber,Text
23,0006,001,๙.  อตฺตานํ  น  ปริจฺจเช.  [ ๒๔ ] 
23,0006,002,บุรุษไม่พึงสละเสียซึ่งตน.
23,0006,003,อธิบายว่า  อย่าทำลายตนเองเสีย  คนไม่เอางานเอาการ  กินแล้ว
23,0006,004,ก็เที่ยว  หรือจะว่าอบายมุข ๔  หรือ ๖ นั้น  เป็นมือขวา  ชื่อว่า  ทำลาย
23,0006,005,ตน.   ได้ที่พึ่งที่พักพอจะหาประโยชน์เลี้ยงชีพได้ผาสุก  ก็ทำให้ท่าน
23,0006,006,เห็นใจว่าเป็นคนอันธพาล  ท่านก็ไม่ให้พึ่งพักอาศัยท่าน  ก็ต้องเที่ยว
23,0006,007,ระเหระหนไม่มีหลัก  ก็ชื่อว่าทำลายตน.   เมื่อเกิดมาได้พบพระพุทธ-
23,0006,008,ศาสนา  มีผู้รู้ปฏิบัติพอจะแนะนำให้รู้ทาง  ก็ไม่เอาใจใส่ผินหลังให้เสีย
23,0006,009,ก็ชื่อว่าทำลายตัวเอง.   การประพฤติทำลายตัวเองไม่ให้พ้นทุกข์ภัยทั้งใน
23,0006,010,ปัจจุบันและอนาคต   สมเด็จพระสัพพัญญูจึงตรัสสอนว่า  บุรุษไม่พึง
23,0006,011,สละเสียซึ่งตน  คืออย่าทำลายตนเองเสีย.
23,0006,012,๒.  อัปปาทวรรค  คือ  หมวดไม่ประมาท
23,0006,013,๑๐.  อปฺปมาโท  อมตํ  ปทํ.  [ ๒๙ ]
23,0006,014,ความไม่ประมาท  เป็นทางไม่ตาย.
23,0006,015,ความไม่ประมาท  เป็นทาง  คือเป็นเหตุ.   ไม่ตาย  เป็นผล.
23,0006,016,เกิดมาแล้วจำต้องตาย  ที่ว่าเป็นทางไม่ตาย  หมายเอาเหตุบางอย่าง
23,0006,017,ที่ไม่ประมาทแล้ว  เป็นยังกะไม่ตายได้จริง.  ชักตัวอย่างเรื่องนี้มาให้เห็น
23,0006,018,หลายอย่างยิ่งดี  เช่นอาหารที่เสีย  รู้แล้วไม่บริโภค  ก็ไม่เป็นทางให้ท้อง