Book,Page,LineNumber,Text
22,0049,001,อสนฺตํ วา อชฺฌตฺตํ หรือเมื่อสมาธิสัมโพชฌงค์ไม่มี ณ
22,0049,002,สมาธิสมฺโพชฌงฺคํ ภายในจิต
22,0049,003,นตฺถิ เม อชฺฌตฺตํ สมาธิสมฺ- ย่อมรู้ชัดว่า สมาธิสัมโพชฌงค์ไม่มี
22,0049,004,โพชฺฌงฺโคติ ปชานาติ ณ ภายในจิตของเรา
22,0049,005,ยถา จ อนุปฺปนฺนสฺส สมาธิสมฺ- อนึ่ง ความที่สมาธิสัมโพชฌงค์อัน
22,0049,006,โพชฺฌงฺคสฺส อุปฺปาโท โหติ ยังไม่ไม่เกิดขึ้น ย่อมเกิดขึ้นด้วย
22,0049,007,ประการใด
22,0049,008,ตญฺจ ปชานาติ ย่อมรู้ชัดประการนั้นด้วย
22,0049,009,ยถา จ อุปฺปนฺนสฺส สมาธิสมฺ- อนึ่ง ความเจริญบริบูรณ์ของสมาธิ
22,0049,010,โพชฺฌงฺคสฺส ภาวนาปาริปูริ โหติ สัมโพชฌงค์ที่เกิดขึ้นแล้ว ย่อม
22,0049,011,เป็นด้วยประการใด
22,0049,012,ตญฺจ ปชานาติ ย่อมรู้ชัดประการนั้นด้วย.
22,0049,013,[๗] สนฺตํ วา อชฺฌตฺตํ อนึ่ง เมื่ออุเบกขาสัมโพชฌงค์ องค์
22,0049,014,อุเปกฺขาสมฺโพชฺฌงฺคํ ปัญญาเป็นเครื่องตรัสรู้คืออุเบกขา
22,0049,015,ความที่จิตมัธยัสถ์เป็นกลาง มี ณ
22,0049,016,ภายใจจิต
22,0049,017,อตฺถิ เม อชฺฌตฺตํ อุเปกฺขา ย่อมรู้ชัดว่า อุเบกขาสัมโพชฌงค์ มี
22,0049,018,สมฺโพชฺฌงฺโคติ ปชานาติ ณ ภายในจิตของเรา
22,0049,019,อสนฺตํ วา อชฺฌตฺตํ อุเปกฺขา อนึ่ง เมื่ออุเบกขาสัมโพชฌงค์ไม่มี
22,0049,020,สมฺโพชฺฌงฺคํ ณ ภายในจิต