Book,Page,LineNumber,Text
22,0033,001,ยถา จ ปหีนสฺส พฺยาปาทสฺส อนึ่ง ความที่พยาบาทอันตนละเสีย
22,0033,002,อายตึ อนุปฺปาโท โหติ แล้ว ไม่เกิดขึ้นต่อไปได้ด้วย
22,0033,003,ประการใด
22,0033,004,ตญฺจ ปชานาติ ย่อมรู้ประการนั้นด้วย.
22,0033,005,[๓] สนฺตํ วา อนึ่ง เมื่อถีนมิทธะ ความที่จิต
22,0033,006,อชฺฌตฺตํ ถีนมิทฺธํ มืดมัว และกายง่วงโงก มี ณ
22,0033,007,ภายในจิต
22,0033,008,อตฺถิ เม อชฺฌตฺตํ ย่อมรู้ชัดว่าถีนมิทธะมีอยู่ ร ภาย
22,0033,009,ถีนมิทฺธนิติ ปชานาติ ในจิตของเรา
22,0033,010,อสนฺตํ วา อชฺฌตฺตํ ถีนมิทฺธํ หรือเมื่อถีนมิทธะไม่มี ณ ภายในจิต
22,0033,011,นตฺถิ เม อชฺฌตฺตํ ก็ย่อมรู้ชัดว่า ถีนมิทธะไม่มี ณ
22,0033,012,ถีนมิทฺธนฺติ ปชานาติ ภายในจิตของเรา
22,0033,013,ยถา จ อนุปฺปนฺนสฺส อนึ่ง ความที่ถีนมิทธะอันยังไม่เกิด
22,0033,014,ถีนมิทฺธสฺส อุปฺปาโท โหติ ขึ้น ย่อมเกิดขึ้นด้วยประการใด
22,0033,015,ตญฺจ ปชานาติ ย่อมรูประการนั้นด้วย
22,0033,016,ยถา จ อุปฺปนฺนสฺส อนึ่ง ความละถีนมิทธะที่เกิดขึ้น
22,0033,017,ถีนมิทฺธสฺส ปหานํ โหติ แล้วเสียได้ด้วยประการใด
22,0033,018,ตญฺจ ปชานาติ ย่อมรู้ประการนั้นด้วย
22,0033,019,ยถา จ ปหีนสฺส ถีนมิทฺธสฺส อนึ่ง ความที่ถีนมิทธะอันตนละเสีย
22,0033,020,อายตึ อนุปฺปาโท โหติ แล้วไม่เกิดขึ้นต่อไปได้ด้วยประ-
22,0033,021,การใด