Book,Page,LineNumber,Text
22,0030,001,วยธมฺมานุปสฺสี วา ย่อมพิจารณาเห็นธรรมดา คือความ
22,0030,002,จิตฺตสฺมึ วิหรติ เสื่อมไปในจิตบ้าง
22,0030,003,สมุทยวยธมฺมานุปสฺสี วา ย่อมพิจารณาเห็นธรรมดาคือทั้ง
22,0030,004,จิตฺตสฺมึ วิหรติ ความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมไปใน
22,0030,005,จิตบ้าง
22,0030,006,อตฺถิ จิตฺตนฺติ วา ปนสฺส สติ หรือสติ (ความระลึก) ว่า จิตมีอยู่
22,0030,007,ปจฺจุปฏิตา โหติ เข้าไปตั้งอยู่เฉพาะหน้าแก่เธอนั้น
22,0030,008,ยาวเทว าณมตฺตาย แต่เพียงสักว่าญาณ (ความรู้)
22,0030,009,ปติสฺสติมตฺตาย แต่เพียงสักวาอาศัยความระลึก
22,0030,010,อนิสฺสิโต จ วิหรติ เธอย่อมเป็นผู้มีสันดานอันตัณหา
22,0030,011,และทิฏฐิไม่อาศัยอยู่ด้วย
22,0030,012,น จ กิญฺจิ โลเก อุปาทิยติ ย่อมไม่ถือมั่นอะไร ๆ ในโลกด้วย
22,0030,013,เอวํ โข ภิกฺขเว ภิกฺขุ จิตฺเต ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุย่อม
22,0030,014,จิตฺตานุปสฺสี วิหรติ พิจารณาเห็นจิตในจิตเนือง ๆ อยู่
22,0030,015,อย่างนี้แล.
22,0030,016,จิตฺตานุปสฺสนาสติปฏฺานํ
22,0030,017,จบจิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน.
22,0030,018,[ธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน]
22,0030,019,"๑. กถญฺจ ภิกฺขเว ภิกฺขุ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็อย่างไรภิกษุ,"