Book,Page,LineNumber,Text
20,0034,001,กว่าจะไปได้มาก็แสนยาก  บางพวกไม่มีทางถึงกับต้องประหัตประหาร  
20,0034,002,แย่งชิง  ตัดรอนประโยชน์ของผู้อื่น  ทำบาปทำกรรม  เพราะเหตุแห่ง
20,0034,003,การเลี้ยงชีพ  พุทธาทิบัณฑิตย่อมกล่าวความแสวงหาอาหารเลี้ยงชีพใน
20,0034,004,ปัจจุบันว่า เป็นวัตถุที่ตั้งแห่งความสังเวชประการหนึ่ง  ซึ่งควรคำนึง
20,0034,005,ถึงอารมณ์.
20,0034,006,นี้เป็นทุกข์ที่มีโดยธรรมดา  มีมาสำหรับชาติ
20,0034,007,ยังมีทุกข์อีกส่วนหนึ่ง  เกิดเพราะความถือเป็นเจ้าของแห่งสังขาร
20,0034,008,นั้น  ผู้ใดเข้าถือสังขารนั้นว่า  นั่นของเรา  นั่นเรา  นั่นตัวของเรา
20,0034,009,ผู้นั้นก็ย่อมทะยายหาอารมณ์ส่วนที่ชอบใจอันยังไม่ได้ไม่ถึง  เพื่อตนและ
20,0034,010,ผู้ที่ตนถือว่าเป็นเจ้าของ  หรือเมื่อแล้วสยบพัวพันอยู่ นี้กิเลสส่วน
20,0034,011,ราคะ  คือความกำหนัด  เมื่อใดผู้หนึ่งมาขัดขวางแก่การแสวงหา
20,0034,012,หรือทำอันตรายแก่สิ่งที่ได้แล้ว  ผู้นั้นย่อมจะเกิดความขัดในโกรธแค้น
20,0034,013,ถึงพยาบาทเป็นที่สุด  นี้กิเลสส่วนโทสะ  คือความประทุษร้าย  กิริยา
20,0034,014,ที่หลงถือเราถือเขา  อันเป็นเหตุให้เกิดราคะและโทสะนั้น  เป็นกิเลส
20,0034,015,ส่วนโมหะ  ราคะ โทสะ  โมหะ  ๓ ประการนี้  ท่านกล่าวว่าเป็นเพลิง
20,0034,016,กิเลส  เผาขันธสันดานให้เร่าร้อนกระวนกระงาย  จนถึงต้องทะยาน
20,0034,017,หรือดิ้นรนด้วยกายาวาจาใจมีประการต่าง ๆ เมื่อปรารถนาสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
20,0034,018,และไม่ได้สมหวัง  หรือได้สิ่งใดเป็นที่พอใจแล้ว  แต่สิ่งนั้นวิบัติไปเสีย
20,0034,019,หรือไม่ปรารถนาสิ่งใด  แต่จำต้องพบเห็น  ก็ย่อมจะเกิดโศก  คือความ
20,0034,020,ที่ใจเหี่ยวแห้ง  ปริเทวะ  คือความรำพันถึง  ทุกข์  ความไม่สบายกาย
20,0034,021,โทมนัส  ความไม่สบายใจ  อุปายาส ความคับแค้น  เพลิงกิเลสเผาขันธ-