Book,Page,LineNumber,Text
20,0023,001,อย่างนี้เถิด  อย่าให้เป็นอย่างนั้นเลย  ต่อนี้ตรัสถามให้ภิกษุเบญจวัคคีย์  
20,0023,002,ืทูลถามปฏิญญา  ตามความเห็นในเบญจขันธ์  ด้วยพระไตรลักษณญาณว่า
20,0023,003,<B>ตํ  กึ  มญฺถ  ภิกฺขเว  รูปํ  นิจฺจํ  วา<B>  เป็นต้น  ความว่า
20,0023,004,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  รูป  เวทนา  สัญญา  สังขาร  วิญาณ
20,0023,005,เที่ยงหรือไม่เที่ยง ?
20,0023,006,ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ  เบญจขันธ์นั้นไม่เที่ยง.
20,0023,007,สิ่งใดไม่เที่ยง  สิ่งนั้นทุกข์  หรือสุข ?
20,0023,008,ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ  สิ่งนั้นทุกข์.
20,0023,009,ก็สิ่งใดไม่เที่ยง  เป็นทุกข์  มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา  ควร
20,0023,010,หรือที่จะพิจารณาเห็นสิ่งนั้นว่า  นั่นของเรา  นั่นเรา  นั่นตัวของเรา
20,0023,011,ดังนี้ ?
20,0023,012,ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ  ข้อนั้นไม่ควรเลย.
20,0023,013,เมื่อภิกษุเบญจวัคคีย์  มีปัญญาเห็นพระไตรลักษณ์แจ้งชัดดังนี้
20,0023,014,แล้ว  พระองค์ตรัสสอนให้เจริญวิปัสสนาว่า  <B>ตสฺมาติห  ภิกฺขเว</B>
20,0023,015,เป็นต้น  ความว่า  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  เหตุดังนั้น  ท่านพึงพิจารณา
20,0023,016,เห็นด้วยปัญญาอันชอบตามเป็นจริงอย่างไรเถิดว่า  รูป  เวทนา  สัญญา
20,0023,017,สังขาร  วิญญาณ  อันใดอันหนึ่งเป็นอดีต  คือส่วนที่ล่วงไปแล้วก็ดี
20,0023,018,เป็นอนาคต  คือส่วนที่ยังไม่มาถึงก็ด  เป็นปัจจุบัน  คือส่วนที่เกิดอยู่
20,0023,019,บัดนี้ก็ดี  เป็นภายใน  คือที่สัตว์ถือว่าเป็นของตัวก็ดี  เป็นภายนอก
20,0023,020,คือที่สัตว์ถือว่าของผู้อื่นก็ดี เป็นของหยาบก็ดี  เป็นของละเอียดก็ดี
20,0023,021,เป็นของเลวก็ดี  เป็นของดีก็ดี  อยู่ไกลก็ดี  อยู่ใกล้ก็ดี  ล้วนเป็นแต่