Book,Page,LineNumber,Text
20,0013,001,ว่า สังขารทั้งปวงเป็นทุกข์อันสัตว์ทนยากฉะนี้  เมื่อนั้นบุคคลย่อม  
20,0013,002,เหนื่อยหน่ายในทุกข์  คือบริหารทำนุบำรุงรักษาเบญจขันธ์  อันนี้เป็น
20,0013,003,มรรคาแห่งความบริสุทธิ์. เมื่อใดบุคคลเห็นด้วยปัญญาว่า  ธรรม
20,0013,004,ทั้งปวงเป็นอนัตตา  ดังนี้  เมื่อนั้นบุคคลย่อมเหนื่อยหน่ายในทุกข์  คือ
20,0013,005,ความบริหารทำนุบำรุงเบญจขันธ์  อันนี้เป็นมรรคาแห่งความบริสุทธิ์.
20,0013,006,วิปัสสนาญาณที่พิจารณาสังขารโดยเป็นธรรม  ไม่เที่ยง เป็นทุกข์  เป็น
20,0013,007,อนัตตาแล้ว  เกิดนิพพานความเบื่อหน่าย  เป็นมรรคาอุบายแห่งนิพพาน
20,0013,008,ด้วยประการฉะนี้.
20,0013,009,เพระเหตุฉะนี้  สมเด็จพระสุคตศักยมุนีโลกนาถ  จึงได้ทรง
20,0013,010,แสดงอานิสงส์ในพระสูตรต่าง ๆ เป็นอเนกสถานว่า  พระอริยสาวก
20,0013,011,ผู้ได้สดับแล้ว  เมื่อเห็นลงเป็นยถาภูตญาณทัสสนะแล้ว  ถอนคาหะ
20,0013,012,๓ อย่างเสีย  ก็ย่อมเหนื่อยหน่ายในรูป  เวทนา  สัญญา  สังขาร  วิญญาณ
20,0013,013,ครบทั้ง ๕ ขันธ์  เมื่อเหนื่อยหน่ายอยู่ฉะนั้น  ก็วิราชปราศย้อม  คือ
20,0013,014,บรรลุอริยมรรค  เป็นสมุจเฉทปหาน  สยายกิเลสที่ย้อมสันดานให้นิราศ
20,0013,015,ไป  เพราะวิราคะอริยมรรคเกิดแล้ว  อริยสาวกนั้น  ก็วิมุตหลุดถอน
20,0013,016,จากสรรพอาสวะ คือบรรลุอริยผล  ให้จิตหลุดพ้นจากกิเลสลามกธรรม
20,0013,017,เป็นวิสุทธสัตว์สันดานหมดจดแล้วด้วยดี  ครั้นจิตพ้นกิเลสแล้ว  ก็
20,0013,018,ย่อมมีญาณหยั่งรู้ว่าจิตพ้นแล้ว  เธอนั้นก็รู้สว่างชัดว่าสิ้นชาติ  อยู่
20,0013,019,จบพรหมจรรย์แล้ว  กิจที่ควรทำได้ทำเสร็จแล้ว  กิจอื่นเพื่อเหตุ
20,0013,020,อย่างนี้ไม่มี  เธอนั้นมีปัจจเวกขณญาณหยั่งทราบฉะนี้.