Book,Page,LineNumber,Text
20,0007,001,เมื่อเห็นนามรูปตามเป็นจริงอย่างไรได้ฉะนี้แล้ว  ทิฏฐิความเห็น  
20,0007,002,ของผู้บำเพ็ญเพียรนั้นก็บริสุทธิ์  ควรเจริญวิปัสสนาปัญญาต่อไป  แสวง
20,0007,003,หาเหตุและปัจจัยแห่งนามรูปนั้น ประหนึ่งแพทย์เห็นโรคแล้วแสวงหา
20,0007,004,สมุฏฐานแห่งโรคฉะนั้น  ดำเนินญาณอันโคจรมาเพราะสดับเป็นต้น
20,0007,005,ก็จะเห็นธรรม ๔ ประการ  คือ  อวิชชา  ๑  ตัณหา ๑  อุปาทาน ๑
20,0007,006,กรรม ๑  นี้ว่า  เป็นเหตุแห่งรูป  เพราะเป็นปัจจัยแก่ความเกิดขึ้น
20,0007,007,แห่งรูป  เห็นอาหารว่าเป็นปัจจัยแห่งรูป  เพราะเป็นปัจจัยแก่ความ
20,0007,008,อุปถัมภ์ทำนุบำรุงรูปนั้น  ธรรมทั้ง ๓  คือ  อวิชชา  ตัณหา  อุปาทาน
20,0007,009,เป็นอุปนิสัยแห่งกายนี้  ประหนึ่งมารดาที่อาศัยแห่งทารกฉะนั้น  กรรม
20,0007,010,เป็นผู้ให้กายนี้เกิด     ประหนึ่งบิดาแห่งบุตรฉะนั้น  อาหารเป็นผู้อุ้ม
20,0007,011,ธารทางกายนี้ไว้  ประหนึ่งพี่เลี้ยงอันอุ้มทรงทารกฉะนั้น  กำหนด
20,0007,012,ปัจจัยแห่งรูปกายได้อย่างนี้แล้ว กำหนดปัจจัยแห่งนามกายโดยนัยว่า
20,0007,013,อาศัยจักษุกับรูปทั้งหลายมาประสบเกิดจักขุวิญญาณขึ้น  ดังนี้เป็นต้น
20,0007,014,ถึงความสันนิษฐานว่า  นามรูปอาศัยเหตุและปัจจัยอย่างนี้  ถึงธรรม
20,0007,015,ทั้งหลายที่เป็นอดีตอนาคตเล่า  ก็ย่อมเป็นไปเพราะปัจจัยอย่างนี้แล.
20,0007,016,ครั้นมาพิจารณาเห็นอยู่อย่างนี้  ก็ละความสงสัยใน ๓ กาล  คือ
20,0007,017,อดีต  อนาคต  ปัจจุบัน  เสียได้  และพิจารณาสังขารเหล่านั้น  ยกขึ้น
20,0007,018,ยังลักษณะทั้ง ๓  พิจารณารูปขันธ์ก่อนว่า  รูปที่เป็นอดีต  รูปที่เป็น
20,0007,019,อนาคต  และรูปที่เป็นปัจจุบัน  ภายในหรือภายนอก  หยาบหรือ
20,0007,020,ละเอียด  ต่ำช้าหรือประณีต  ไกลหรือใกล้  รูปทั้งปวงนั้นไม่เที่ยง โดย