Book,Page,LineNumber,Text
19,0042,001,ในเวลาเมื่อฝนตกมาทำเป็นอาโปกสิณ  ถ้าไม่ได้น้ำฝนอย่างนั้น  ได้น้ำ 
19,0042,002,อย่างอื่น   แต่ใสบริสุทธิ์เหมือนดังนั้นก็ใช้ได้  นำมาใส่ภาชนะมีบาตร
19,0042,003,หรือขันเป็นต้น ให้เต็มเสมอขอบปากอย่าให้บกพร่อง  แล้วยกไป
19,0042,004,ตั้งไว้ในที่กำบัง  และตั้งม้า  ๔  เหลี่ยม  เท้าสูงคืบ  ๔  นิ้ว  กระทำพิธี
19,0042,005,ทั้งปวงตามที่กล่าวแล้วในปฐวีกสิณนั้นเถิด  พึงนั่งบนม้า ขัดสมาธิ
19,0042,006,ให้ห่างกสิณออกมา  ๒  ศอกคืบ  ตั้งจิตกำหนดว่า  สิ่งนี้คืออาโปธาตุ
19,0042,007,แล้วพึงบริกรรมว่า  อาโป  ๆ  น้ำ ๆ  ดังนี้ร่ำไปอย่างหยุด  ถ้าพากเพียร
19,0042,008,พยายามกระทำบริกรรมอยู่อย่างนี้ไม่หยุดไม่หย่อนแล้ว  ก็จะได้สำเร็จ
19,0042,009,อุคคหนิมิตและปฏิภาคนิมิต  และอัปปนาฌานโดยลำดับ ๆ  ก็อุคคหนิมิต
19,0042,010,ในอาโปกสิณนี้  ปรากฏดุจไหว  ๆ  กระเพื่อม ๆ  อยู่  ถ้าน้ำนั้นประกอบ
19,0042,011,ด้วยกสิณโทษ  เจือไปด้วยเปียกตมและฟอง  ฟองนั้นก็ปรากฏใน
19,0042,012,อุคคหนิมิต  และปฏิภาคนิมิตนั้น  ปราศจากกสิณโทษ  ปรากฏดังกาบ
19,0042,013,ขั้วตาลแก้วมณีที่ตั้งอยู่ในอากาศ  มิดังนั้นดุจมณฑลแว่นแก้วมณี  เมื่อ
19,0042,014,ปฏิภาคนิมิตเกิดแล้ว  โยคาพจรกุลบุตรทำปฏิภาคนิมิตนั้นเป็นอารมณ์
19,0042,015,บริกรรมไปว่า  อาโป  ๆ น้ำ  ๆ  ดังนี้  ก็จะถึงจตุกกฌาน  ปัญจกฌาน
19,0042,016,ตามลำดับมา  โดยนัยที่แสดงแล้วในปฐวีกสิณนั้น.  วินิจฉัยในอาโป-
19,0042,017,กสิณยุติแต่เท่านี้.
19,0042,018,จักวินิจฉัยในเตโชกสิณต่อไป  โยคาพจรกุลบุตรผู้มีศรัทธา
19,0042,019,ปรารถนาจะเจริญเตโชกสิณนั้น  ถ้าเป็นผู้มีวาสนาบารมีเคยได้เจริญ
19,0042,020,เตโชกสิณมาแต่ชาติก่อน ๆ  แล้ว  ถึงจะมิได้กระทำดวงกสิณเลย  จะ
19,0042,021,แลดูแต่เปลวเพลิงในที่ใดที่หนึ่ง  เป็นต้นว่าเปลวเพลิงประทีปหรือเปลว