Book,Page,LineNumber,Text
19,0040,001,จะออกจากฌาน  กำหนดไว้ว่าเวลานั้น ๆ จะออก  ก็ออกได้ตามกำหนด  
19,0040,002,ไม่คลาดเวลาที่กำหนดไว้  ปัจจเวกขณวสีนั้น  คือชำนาญคล่องแคล่ว
19,0040,003,ในการที่จะพิจารณา  ปรารถนาที่จะพิจารณาองค์ฌานที่ตนได้  ก็อาจ
19,0040,004,พิจารณาโดยเร็วมิได้เนิ่นช้า  มีนัยดังกล่าวมาในอาวัชชนวสีนั้น  เมื่อ
19,0040,005,พระโยคาพจรเจ้า  อันได้สำเร็จปฐมฌานชำนิชำนาญเป็นอันดีด้วย
19,0040,006,วสีทั้ง  ๕  ดังว่ามานี้แล้ว  จึงจะสามารถเจริญทุติยฌานต่อขึ้นไปได้
19,0040,007,ถ้าไม่ชำนาญในปฐมฌานก่อนแล้ว  จะเจริญทุติยฌานต่อขึ้นไป  ก็จะ
19,0040,008,เสื่อมเสียจากปฐมฌานและทุติยฌานทั้ง  ๒  ฝ่าย  เพราะอาศัยเหตุฉะนี้
19,0040,009,จึงห้ามไว้ว่า  ถ้ายังไม่ชำนาญในปฐมฌานแล้ว  อย่าพึงเจริญทุติยฌาน
19,0040,010,ก่อน  ต่อเมื่อชำนาญคล่องแคล่วในปฐมฌานด้วยวสี  ๕  ประการแล้ว
19,0040,011,จึงควรเจริญทุติยฌานสืบต่อขึ้นไปได้   เมื่อชำนาญในทุติยฌานแล้ว
19,0040,012,จึงควรเจริญตติยฌาน  จตุตถฌาน  ปัญจมฌานสืบต่อ ๆ  ขึ้นไปได้
19,0040,013,โดยลำดับดังกล่าวแล้วนั้น.
19,0040,014,แลปฐมฌานนั้นมีองค์  ๕  คือ วิตก  ความตรึกคิด  มีลักษณะ
19,0040,015,ยกจิตขึ้นสู่อารมณ์เป็นองค์ที่   ๑  คือ  วิจาร  ความพิจารณา  มีลักษณะ
19,0040,016,อันตรองซึ่งอารมณ์เป็นองค์ที่  ๒  คือ  ปีติ  เจตสิกอันยังกายและจิตให้
19,0040,017,อิ่มให้เต็ม  มีประเภท  ๕  คือ  ขุททกาปีติ  กายและจิตอิ่มจนขนพอง
19,0040,018,ชูชัน  ทำน้ำเนตรให้ไหล  ๑ ขณิกาปีติ  กายและจิตอิ่มมีแสงสว่างดังสง
19,0040,019,ฟ้าแลบปรากฏในจักษุ ๑ โอกกันติกาปีติ  กายและจิตอิ่มปรากฏดัง
19,0040,020,คลื่นและละลอกให้ไหวให้สั่นไป  ๑  อุพเพงคาปีติ  กายและจิตอิ่มให้
19,0040,021,กายเบาเลื่อนลอยไปได้ ๑  ผรณาปีติ  กายและจิตอิ่มให้เย็นสบายแผ่