Book,Page,LineNumber,Text
19,0002,001,แสวงหาประโยชน์แก่ประชาชน  จึงได้ทรงชัดนำในอันบำเพ็ญสมาธิ. 
19,0002,002,สมาธินั้นพึงรู้อย่างนี้  ใจนี้อบรมดีแล้ว  ย่อมเห็นอรรถเห็นธรรม 
19,0002,003,แจ้งชัด  ทำอะไรย่อมจะสำเร็จ.  แต่ใจนี้  โดยปกติมีอารมณ์ไม่ดีเข้า
19,0002,004,ขัดขวางไม่ให้แน่แน่วลงได้  ซึ่งเรียกว่านีวรณ์.  นีวรณ์ท่านแจกเป็น ๕
19,0002,005,ความกำหนัดด้วยอำนาจกิเลสกาม  เรียกกามฉันทะ ๑  ความงุ่นง่าน
19,0002,006,ด้วยกำลังโทสะ   อย่างสูงถึงให้จองล้างจองผลาญผู้อื่น  เรียกชื่อ
19,0002,007,ตามอาการถึงที่สุดว่าพยาบาท ๑  ความท้อแท้หรือคร้านและความง่วง
19,0002,008,งุน  รวมเรียกว่าถีนมิทธะ  เพราะเป็นเหตุหดหู่แห่งจิตเหมือนกัน
19,0002,009,นี้จัดเป็นนิวรณ์อีก  ๑  ความฟุ้งซ่านหรือคิดพล่านและความจืดจากเร็ว
19,0002,010,รวมเรียกว่าอุทธัจจกุกกุจจะ   เพราะเป็นเหตุกำเริบไม่อยู่ที่แห่งจิต
19,0002,011,เหมือนกัน  นี้จัดเป็นนีวรณ์อีก  ๑  ความลังเลไม่แน่ลงได้  เรียก
19,0002,012,วิจิกิจฉา  ๑.  สมัยใดนีวรณ์  ๕  อย่างนี้  แต่อย่างใดอย่างหนึ่ง  ครอบงำ
19,0002,013,จิต  บุคคลย่อมไม่อาจคิดเห็นอรรถธรรม  เมื่อเป็นเช่นนี้  ย่อมไม่อาจ
19,0002,014,ประกอบกิจให้สำเร็จประโยชน์ตนประโยชน์ท่าน.  การทำจิตให้ปลอด
19,0002,015,จากนีวรณ์เหล่านี้  รักษาให้แน่แน่ว  ชื่อว่าสมาธิ.
19,0002,016,พระศาสดาประทานพระธรรมเทศนา  เพื่อเป็นอุบายชำระจิตให้
19,0002,017,ปลอดจากนีวรณ์มีประการต่าง  ๆ   พระโบราณาจารย์จัดรวบรวมเข้า
19,0002,018,เป็นหมวด   เรียกว่ากัมมัฏฐาน  มีประเภทต่างกัน  โดยสมเป็น
19,0002,019,อุบายสำหรับชำระนีวรณ์ชนิดหนึ่ง ๆ.  คิลานเภสัชเพ่งเฉพาะกิจคือ
19,0002,020,แก้โรค  ย่อมเป็นของมีคุณ  แต่โรคมีต่าง ๆ ชนิด  เภสัชก็จำมีต่าง ๆ
19,0002,021,ขนาดให้ถูกกันฉันใด  กัมมัฏฐานก็ฉันนั้น  เพ่งเฉพาะกิจคือชำระจิต