Book,Page,LineNumber,Text
18,0024,001,"อปฺปมาทํ ปสํสนฺติ, บัณฑิตทั้งหลาย ย่อมสรรเสริญ"
18,0024,002,ความไม่ประมาท
18,0024,003,ปมาโท ครหิโต สทา. ความประมาทอันท่านติเตียนทุกเมื่อ.
18,0024,004,๒๒. เรื่องอัญญตรภิกขุ
18,0024,005,พระบรมศาสดา ทรงปรารภภิกษุรูปหนึ่ง ได้เรียนพระกรรม-
18,0024,006,ฐานในสำนักของพระองค์ แล้วทูลลาไปบำเพ็ญเพียรอยู่ในป่า เมื่อ
18,0024,007,ไม่อาจเพื่อบรรลุพระอรหันต์ จึงกลับมาหวังจะทูลขอเปลี่ยนพระ
18,0024,008,กรรมฐานใหม่ พบไฟป่าไหม้เชื้อใหญ่น้อยอยู่ในระหว่างทาง ได้
18,0024,009,ยึดเอาเป็นอารมณ์ว่า นั่นฉันใด ไฟคืออริยมัคคญาณ ก็เผาสังโยชน์
18,0024,010,ใหญ่น้อยฉันนั้น พระศาสดาประทับอยู่ในคันธกุฎีทรงทราบ จึงทรง
18,0024,011,เปล่งพระโอภาสรัศมีไป ประดุจประทับอยู่ในที่เฉพาะหน้า แล้วจึง
18,0024,012,ตรัสพระคาถานี้
18,0024,013,"อปฺปมาทรโต ภิกฺขุ, ภิกษุผู้ยินดีแล้วในความไม่ประมาท"
18,0024,014,"ปมาเท ภยทสฺสิ วา, หรือเป็นผู้เห็นภัยในความประมาท"
18,0024,015,สญฺโชนํ อณุํ ถูลํ ย่อมเผาสังโยชน์น้อยใหญ่ไป
18,0024,016,ฑหํ อคฺคีว คจฺฉติ. เหมือนไฟเผาเชื้อน้อยใหญ่ไปฉะนั้น.