Book,Page,LineNumber,Text
18,0023,001,๒๑. เรื่องสักกะ
18,0023,002,พระบรมศาสดา ทรงปรารภท้าวสักกเทวราช ครั้งหนึ่งลิจฉวี
18,0023,003,มหาลีได้สดับสักกปัญหสูตร มีความสงสัย จึงเข้าไปเฝ้าทูลถามว่า
18,0023,004,พระเจ้าข้า พระองค์ได้ทรงเห็นทรงรู้จักท้าวสักกเทวราชจริงหรือ ?
18,0023,005,พระศาสดาทรงรับว่าจริง และทรงทราบตลอดถึงธรรมเครื่องทำ
18,0023,006,ให้เป็นท้าวสักกะ ๆ มีนามว่า มฆวา เพราะเมื่อเป็นมนุษย์มีนามว่า
18,0023,007,"มฆมาณพ, ว่า ปุรินททะ เพราะเมื่อเป็นมนุษย์ได้เริ่มทำทานก่อนกว่า"
18,0023,008,"ชน ๓๐, ว่า วาสวะ เพราะเมื่อเป็นมนุษย์ได้ให้ที่พักอาศัย,"
18,0023,009,"ว่า สหัสสักขะ เพราะดำริข้อความตั้งพ้นโดยครู่เดียว, ว่า สุชัมบดี"
18,0023,010,เพราะได้นางสุชาดา ผู้เป็นธิดาของอสูรมาเป็นชายา.
18,0023,011,วัตตบท คือธรรมเครื่องทำให้เป็นสักกะ ๗ อย่าง ๑. เลี้ยง
18,0023,012,มาดาบิดา ๒. อ่อนน้อมต่อผู้เจริญในตระกูล ๓. มีวาจาไพเราะ
18,0023,013,สละสลวย ๔. มีวาจาไม่ส่อเสียด ๕. ไม่ตระหนี่ ๖. เป็นผู้จริง
18,0023,014,๗. เป็นผู้ไม่โกรธ เมื่อโกรธเกิดขึ้นรับระงับเสีย ท้าวสักกะอาศัย
18,0023,015,ความไม่ประมาท ยังวัตตบทให้บริบูรณ์ จึงถึงความเป็นสักกะ ในที่สุด
18,0023,016,พระองค์จึงตรัสพระคาถานี้
18,0023,017, อปฺปมาเทน มฆวา ท้าวมฆวเทวราช ถึงความเป็น
18,0023,018,"เทวานํ เสฏฺตํ คโต, ผู้ประเสริฐ กว่าเทพยดาทั้งหลาย"
18,0023,019,ด้วยความไม่ประมาท