Book,Page,LineNumber,Text 18,0022,001,ปพฺพตฏฺโ€ว ภุมฺมฏฺเ€ ผู้มีปัญญาย่อมเห็นคนพาลทั้งหลาย 18,0022,002,ธีโร พาเล อเวกฺขติ. เหมือนคนยืนอยู่บนภูเขา เห็นคน 18,0022,003,ยืนอยู่ที่พื้น ฉะนั้น. 18,0022,004,๒๐. เรื่องสหายกภิกขุ 18,0022,005,พระบรมศาสดา ทรงปรารภภิกษุสหายกันสองรูป ได้เรียนพระ 18,0022,006,กรรมฐานในสำนักของพระองค์ แล้วพากันไปเจริญสมณธรรมอยู่ใน 18,0022,007,อรัญญิกวิหารแห่งหนึ่ง รูปหนึ่งเป็นผู้ไม่ประมาท หมั่นเจริญ 18,0022,008,สมณธรรม ไม่ช้าก็ได้สำเร็จพระอรหันต์ พร้อมด้วยปฏิสัมภิทา รูปหนึ่ง 18,0022,009,มัวแต่สั่งสนทนากับด้วยภิกษุสามเณร ติเตียนภิกษุผู้เจริญสมณธรรมนั้น 18,0022,010,ว่าเป็นผู้เกียจคร้าน ครั้นออกพรรษาแล้ว พากันไปเฝ้าพระศาสดา 18,0022,011,ทูลหาภิกษุผู้สำเร็จนั้นว่าเป็นผู้ประมาท ยกตนเองว่าเป็นผู้ขยัน หมั่น 18,0022,012,เก็บผืนมาปรือไฟ ทั้งในเวลาเช้าและเย็นเสมอ พระองค์จึงตรัสพระ 18,0022,013,คาถานี้ 18,0022,014, อปฺปมตฺโต ปมตฺเตสุ ผู้มีปัญญาดี เมื่อสัตว์ทั้งหลายอื่น 18,0022,015,สุตฺเตสุ พหุชาคโร ประมาทแล้ว ท่านไม่ประมาท 18,0022,016,อพลสฺสํว สีฆสฺโส หลับแล้ว ท่านเป็นผู้ตื่นมาก ทิ้ง 18,0022,017,หิตฺวา ยาติ สุเมธโส. คนโง่ไปอยู่ เหมือนมาเร็วทิ้งม้า 18,0022,018,ไม่มีกำลัง ฉะนั้น.