Book,Page,LineNumber,Text
18,0002,001,พระเถรเจ้าได้เดินจงกรมเหยียบแมลงเม่าตาย โดยมิได้เห็นและไม่มี
18,0002,002,เจตนาแกล้ง.
18,0002,003,ครั้งนั้น มีพวกภิกษุอาคันตุกะมาเห็นแมลงเม่าตายอยู่ในที่
18,0002,004,จงกรมของท่าน จึงพากันติเตียนต่าง ๆ พระศาสดาจึงทรงแสดงว่า
18,0002,005,มรณเจตนาไม่มีในขีณาสพ พระภิกษุเหล่านั้น จึงทูลถามว่า พระ
18,0002,006,ขีณาสพทำไมจึงเสียจักษุ พระองค์จึงทรงแสดงบุรพกรรม ในชาติ
18,0002,007,หนึ่ง พระเถระเคยเป็นหมอยาตา รักษาจักษุสตรีผู้หนึ่งหายแล้ว แต่
18,0002,008,สตรีนั้นแกล้งทำเป็นยังไม่หาย ด้วยความกลัวจะต้องเสียขวัญข้าว
18,0002,009,หมอรู้ทันจึงแกล้งเอายากัดหยอดจักษุสตรีนั้นบอดทั้งสองข้าง ด้วย
18,0002,010,กรรมนี้ตามมาให้ผลในชาตินี้ ในที่สุดอดีตนิทาน จึงได้ตรัสพระ
18,0002,011,คาถานี้
18,0002,012,"มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา, ธรรมทั้งหลาย มีใจเป็นหัวหน้า"
18,0002,013,"มโนเสฏา มโนมยา, มีใจเป็นใหญ่ สำเร็จแล้วด้วยใจ"
18,0002,014,"มนสา เจ ปทุฏฺเน, ถ้าบุคคล มีใจชั่วแล้ว"
18,0002,015,"ภาสติ วา กโรติ วา, พูดอยู่ก็ตาม ทำอยู่ก็ตาม ( ก็ชั่ว )"
18,0002,016,"ตโต นํ ทุกฺขมเนฺวติ, เพราะความชั่วนั้น ทุกข์ย่อมตาม"
18,0002,017,บุคคลผู้นั้นไป
18,0002,018,จกฺกํ ว วหโต ปทํ. ดุจล้อตามรอยเท้าแห่งโค ผู้นำ
18,0002,019,แอกไปอยู่ ฉะนั้น.