Book,Page,LineNumber,Text
17,0045,001,สุตสนฺนิจโย ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ข้อธรรมบรรยายที่จะพึงกล่าวยังมีอีก
17,0045,002,ภิกษุเป็นพหุสูต มีธรรมได้สดับแล้วมาก เป็นผู้ทรงธรรมที่สดับแล้ว
17,0045,003,ไว้ได้ เป็นผู้มีธรรมที่สดับแล้วสะสมอยู่ เย เต ธมฺมา อาทิกลฺยาณา
17,0045,004,มชฺเฌกลฺยาณา ปริโยสานกลฺยาณา ธรรมทั้งหลายเหล่านั้นใด
17,0045,005,ไพเราะทั้งในเบื้องต้น ท่ามกลาง ที่สุด ประกาศศาสนพรหมจรรย์
17,0045,006,พร้อมทั้งอรรถทั้งพยัญชนะ บริสุทธ์บริบูรณ์สิ้นเชิง ตถารูปาสฺส ธมฺมา
17,0045,007,พหุสฺสุตา โหนฺติ ธรรมทั้งหลายเห็นปานนั้น ภิกษุนั้นได้สดับแล้ว
17,0045,008,มาก ได้จำทรงไว้แล้ว ได้สั่งสมแล้วด้วยวาจาคือท่องขึ้นปาก ได้หมั่น
17,0045,009,เพ่งพิจารณาแล้วด้วยใจ ได้แทงตลอดแล้วด้วยดีด้วยความเห็น อยมฺปิ
17,0045,010,ธมฺโม นาถกรโณ แม้ธรรมนี้ ก็ย่อมเป็นคุณทำภิกษุให้เป็นที่พึ่ง
17,0045,011,พำนักของสพรหมจารีทั้งหลาย ดั่งนี้. พระอานนทเถรเจ้าอาศัยพาหุ-
17,0045,012,สัจจะของตน ได้รับความยกย่องของสมเด็จพระทศพลธรรมสามิศร ใน
17,0045,013,เอตทัคคสถานว่า๑ เอตทคฺคํ ภิกฺขเว มม สาวกานํ ภิกฺขูนํ พหุสฺสุตานํ
17,0045,014,ยทิทํ อานนฺโท ความว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บรรดาภิกษุทั้งหลาย
17,0045,015,สาวกของเราผู้ตถาคตที่เป็นพหุสูต อานนท์เป็นยอดเยี่ยม ดังนี้. ดังได้
17,0045,016,สดับมา พราหมณ์ผู้หนึ่งดำริว่า การบูชาพระพุทธรัตนะและพระสงฆ-
17,0045,017,รัตนะก็ปรากฏอยู่ ทำไฉนจะเป็นอันได้บูชาพระธรรมรัตนะเล่า ครั้น
17,0045,018,คิดฉะนี้แล้วเข้าไปเฝ้าสมเด็จพระบรมศาสดากราบทูลถามความนั้น พระ
17,0045,019,องค์ตรัสว่า ถ้าจะใคร่บูชาพระธรรมรัตนะก็ให้บูชาภิกษุพหุสูตรูปหนึ่ง
17,0045,020,พราหมณ์ทูลขอให้ตรัสบอกว่าใครเป็นพหุสูต. รับสั่งให้ถามภิกษุสงฆ์ดู