Book,Page,LineNumber,Text
17,0043,001,ในศก  ๑๒๒   
17,0043,002,พระคุณพิเศษ  ส่วนอัตตสมบัติ   จะถวายวิสัชนาด้วยพาหุสัจจะและ 
17,0043,003,อุบายโกศล  ส่วนปรหิตปฏิบัติ  จะถวายวิสัชนาด้วยรัฏฐาภิปาลโนบาย
17,0043,004,พอเป็นนิทัสสนนัย.
17,0043,005,พาหุสัจจะนั้น  กล่าวโดยศัพทรูป  คือความเป็นพหุสุตบุคคลผู้มี
17,0043,006,อรรถธรรมได้สดับมาก  ชื่อว่าพหุสูตในที่นี้.  กล่าวโดยความ  พาหุสัจจะ
17,0043,007,นั้น   คือความเป็นผู้ฉลาดแตกฉานในอรรถธรรม  เกิดขึ้นเพราะการศึกษา
17,0043,008,คุณข้อนี้  เป็นที่นิยมนับถือของมนุษยนิกร  ในประเทศที่เจริญแล้วใน
17,0043,009,สมัยนั้น ๆ  แต่ครั้งโบราณกาล  ข้อนี้พึงสาธกด้วยวัตถุกถาในหิโตป-
17,0043,010,เทศปกรณ์นอกพุทธสมัย  ดังได้สดับมา  ยังมีพระนครหนึ่ง  นามว่า
17,0043,011,ปาตลีบุตร  ตั้งอยู่  ณ  ฝั่งแม่น้ำภาคีรถี  พระเจ้าสุทัศนาราชเสวยราชสมบัติ
17,0043,012,ครองรัชสีมาณาจักร  ทรงพระคุณปรีชาสามารถในราชกิจทั้งปวง   วันหนึ่ง
17,0043,013,ท้าวเธอได้ทรงสดับคำโศลกที่มีผู้ขับ  พรรณาคุณแห่งการศึกษาโดย
17,0043,014,อเนกนัยทรงสลดพระราชหฤทัย  เพราะเหตุพระราชบุตรทั้งหลายไม่นำ
17,0043,015,พาในการศึกษามัวแต่ประพฤติผิดคลองธรรม  ทรงพระราชดำริถึงโทษ
17,0043,016,แห่งการโง่เขลา และคุณแห่งการศึกษาโดยประการต่าง ๆ  ทรงคำนึงถึง
17,0043,017,พระราชบุตรเหล่านั้นเป็นที่ตั้ง  ตรัสให้ประชุมนักปราชญ์ราชบัณฑิตทรง
17,0043,018,ปรึกษาเพื่อจะเลือกหาผู้สามารถเป็นอาจารย์สอนพระราชบุตรให้ศึกษา
17,0043,019,นิติศาสตร์ และในที่ประชุมนั้นมีมหาปราชญ์ผู้หนึ่ง  นามว่าวิษณุศรรมัน