Book,Page,LineNumber,Text
17,0026,001,<B>ตเถว  สีลสมฺปนฺนํ   		สทฺธํ   กุลปุตฺตํ  อิธ</B> 
17,0026,002,บุตรภรรยาญาติพวกพ้องมิตรสหาย  และคนผู้พึ่งเลี้ยงชีพ   ย่อมอาศัย
17,0026,003,กุลบุตรผู้มีศรัทธาถึงพร้อมด้วยศีลแล้ว   และเจริญด้วยคุณสมบัติและ  
17,0026,004,วิบากสมบัติ  ฉันนั้น.
17,0026,005,<B>ตฺยสฺส  สีลวโต  สีลํ		จาคํ   สุจริตานิ  จ</B>
17,0026,006,ชนเหล่านั้น  ที่เป็นผู้มีปัญญา   ได้เห็นศีลบริจาคและสุจริตของกุลบุตร
17,0026,007,ผู้มีศีลเป็นตัวอย่าง  ก็ย่อมจะนิยมกระทำตาม  <B>อิธ   ธมฺมํ   จริตฺวาน</B>
17,0026,008,ครั้นประพฤติธรรมสุจริตอันนำไปสู่สวรรค์สุคติอย่างนั้นแล้ว  ผู้ที่ยัง
17,0026,009,ใคร่กามคุณารมณ์   ย่อมจะเพลิดเพลินบันเทิงอยู่ในเทวโลก.  พระคุณ
17,0026,010,ข้อนี้นับเป็นทุติยมงคลอันวิเสสยิ่ง  ส่วนปรหิตปฏิบัติ.
17,0026,011,พระราชจริยารัฏฐาภิปาลโนบายนั้น  คือ  ราชกรณียกิจที่ทรง
17,0026,012,จัดขึ้นด้วยพระบรมเดชนุภาพ   เพื่อเป็นประโยชนคุณแก่พระราช-
17,0026,013,อาณาจักรกับทั้งประชาชนข้าขอบขัณฑสีมา  เพียงข้อเดียวนี้  ก็ยากที่จะ
17,0026,014,พรรณนาให้จบลงในกถามรรคกัณฑ์นี้   จะรับพระราชทานพรรณนา
17,0026,015,แต่การที่ได้เป็นไปแล้วในขวบหลัง   ตั้งแต่  กันยายน  ร. ศ.  ๑๑๙   ถึง
17,0026,016,สิงหาคม  ร. ศ.  ๑๒๐   โดยเอกเทศเท่านั้น  ฝ่ายพระพุทธจักร   ได้ทรง
17,0026,017,พระราชดำริโดยพระราโชบาย  จะให้วัดทั้งหลายได้มีผลประโยชน์เกิด
17,0026,018,ขึ้นในพระอารามและที่ธรณีสงฆ์นั้นเอง   เพื่อเป็นเครื่องรักษาวัดให้
17,0026,019,ทรงอยู่ได้   ในที่ไม่เป็นทำเล  โปรดเกล้า  ฯ  ให้ตัดถนนข้าไป  ทำให้
17,0026,020,เป็นทำเล   เมื่อที่เป็นทำเลแล้ว  ทรงขวนขวายเพื่อให้ได้ทุนสำหรับ
17,0026,021,ทำการปลูกสร้าง    และมีคนเช่นถือป้องกันสมบัติพระอารามมิให้ตกไป