Book,Page,LineNumber,Text 17,0014,001,อาจจะรุกราน ครั้นทรงพระราชดำริฉะนั้นแล้ว ก็ไม่ตรัสอนุโมทนาและ 17,0014,002,คักค้านเสด็จกลับมาเสีย ข้อนี้สาธกว่า พระมหากษัตริย์เจ้าแต่ปาง 17,0014,003,ก่อน ได้พระราชทานธรรมิการักขาแก่ผู้ประพฤติพรตทั่วไป แม้แก่ 17,0014,004,ผู้ที่ไม่ทรงนับถือ ฉะนี้. อีกประการหนึ่ง ได้ทรงพระราชศรัทธาเริ่ม 17,0014,005,การสถาปนาวัดเบญจมบพิตร และบูรณะวัดปรินายก ทรงพระราช- 17,0014,006,อุทิศแก่จาตุทิศสงฆ์ ผู้จะมาอยู่อาศัยประกอบกิจพระศาสนา การ 17,0014,007,สร้างพระอารามวิหารอุทิศแก่จาตุทิศสงฆ์นี้ ท่านกล่าวสรรเสริญใน 17,0014,008,กูฏทันสูตรว่า มีผลานิสงส์ยิ่งกว่ามหายัญของพระเจ้ามหาวิชิตราช 17,0014,009,ในอดีตนอกพุทธุปบาทกาล ที่ทรงบำเพ็ญเป็นการใหญ่ บริจาคทาน 17,0014,010,พัสดุแก่ปฏิคาหกทั่วไปไม่เลือกบุคคล และว่ามีผลพิเศษกว่าอนุกูล- 17,0014,011,ยัญ ที่ทายกบริจาคอุทิศบรรพชิตผู้ทรงสีลาทิคุณเป็นนิตยทาน และ 17,0014,012,มีการจะต้องเป็นธุระปรารมภ์น้อยกว่าด้วย และอานิสงส์นั้นเล่า เมื่อ 17,0014,013,ย่นกล่าวตามนัยในพุทธคาถาอนุโมทนาวิหารทานของท่านเศรษฐี- 17,0014,014,อนาถบิณฑิกะในเสนาสนขันธ์ก็เป็น ๒ คือ เป็นประโยชน์แก่สงฆ์ผู้อาศัย 17,0014,015,ด้วยเป็นเครื่องกันภยันตรายมีเย็นร้อนเป็นต้น และเป็นประโยชน์ 17,0014,016,แก่ผู้สร้าง ด้วยจะได้สดับธรรม เป็นเครื่องบรรเทาทุกข์ จากสำนัก 17,0014,017,ท่านพหุสูตผู้อยู่ในวิหารนั้น พระมหากษัตริย์เจ้าในปางก่อน ผู้นับถือ 17,0014,018,พระพุทธศาสนา จำเดิมแต่พระเจ้าพิมพิสารบรมบพิตรพระเจ้ามคธ- 17,0014,019,รัฐ ได้ทรงปฏิบัติเป็นราชกรณียกิจอย่างหนึ่ง. อีกประการหนึ่ง 17,0014,020,ได้ทรงเริ่มจะตั้งหอพุทธศาสนสังคหะขึ้นที่วัดเบญจมบพิตร ให้เป็น