Book,Page,LineNumber,Text
17,0013,001,ในพระอรหันตขีณาสพทักขิเณยยบุคคลว่า  <B>ยาวกีวญฺจ   ลิจฺฉวี
17,0013,002,วชฺชีนํ  อรหนฺเตสุ   ธมฺมิการกฺขาวรณคุตฺติ  สุสํวิหิตา  ภวิสฺสติ</B>   
17,0013,003,ดูก่อนเหล่าลิจฉวี  พวกวัชชียังจักจัดความรักษาระวังระไวป้องกัน
17,0013,004,อันชอบธรรมในพระอรหันต์ทั้งหลายดีแล้วเพียงใด   ด้วยคิดจะให้
17,0013,005,พระอรหันต์ผู้ยังไม่มาพากันมาสู่รัชสีมาและให้พระอรหันต์ผู้มาแล้วอยู่
17,0013,006,ผาสุกสบาย  <B>วุฑฺฒิเยว   ลิจฺฉวี  วชฺชีนํ  ปาฏิงฺขา  โน  ปริหานิ</B>
17,0013,007,พวกวัชชียังจะหวังความเจริญได้   ไม่มีความเสื่อมทรามอยู่เพียงนั้น
17,0013,008,แท้จริง  การพระราชทานธรรมิการักขาแก่ผู้ประพฤติพรตทั่วไป  แม้แก่
17,0013,009,ผู้ที่ไม่ทรงนับถือนี้  เป็นประเพณีของพระมหากษัตริย์เจ้าในอดีตกาล
17,0013,010,ข้อนี้พระราชบรรหารของพระเจ้าอชาตศัตรูบรมบพิตร  พระเจ้ามคธ-
17,0013,011,รั๙  ตรัสเล่าถวายสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นเครื่องสาธก  แท้จริง
17,0013,012,เมื่อพระเจ้าอชาตศัตรุบรมบพิตร  เสด็จพระราชดำเนินไปสู่สำนัก
17,0013,013,ดิตถกรเจ้าลักทธิ  ๖  คน  มีปูรณกัสสปเป็นหัวหน้า  ตรัสถามหาผลที่
17,0013,014,สมณะจะพึงได้ในการประพฤติพรตเพศผนวชว่า  จะมีบางอย่างของ
17,0013,015,คฤหัสถ์ผู้พึ่งศิลปศาสตร์ของตนเลี้ยงชีพหรือไฉน  ?  ครู  ๖  คนทูลถวาย
17,0013,016,วิสัชนาไขว้เขวไปตามลัทธิของตน ๆ  หาต้องตามพระราชปุจฉาไม่
17,0013,017,พระเจ้าอชาตศัตรุบรมบพิตรไม่พอพระราชหฤทัย แต่ทรงพระราช-
17,0013,018,ดำริว่า  <B>กถํ  หิ  นาม  มาทิโส  สมณํ  วา  พฺราหฺมณํ  วา  วิชิเต
17,0013,019,วสนฺตํ   อปสาเทตพฺพํ  มญฺเยฺย</B>   ไฉนเจ้าแผ่นดินเช่นเราจะพึง
17,0013,020,สำคัญเห็นสมณะก็ดี   พราหมณ์ก็ดี  ผู้อยู่ในอาณาเขตว่าเป็นผู้ที่ตน