Book,Page,LineNumber,Text
17,0012,001,กุลบุตรผู้มีศรัทธาถึงพร้อมด้วยศีลแล้ว  และเจริญด้วยคุณสมบัติและ  
17,0012,002,วิบากสมบัติ  ฉันนั้น
17,0012,003,<B>ตฺยสฺส  สีลวโต  สีลํ		จาคํ  สุจริตานิ  จ</B>                                
17,0012,004,ชนเหล่านั้นที่เป็นผู้มีปัญญา  ได้เห็นศีลบริจาคและสุจริต  ของกุลบุตรผู้
17,0012,005,มีศีลเป็นตัวอย่าง   ก็ย่อมจะนิยมกระทำตาม  <B>อิธ  ธมฺมํ  จริตฺวาน</B>
17,0012,006,ครั้นประพฤติธรรมสุจริตอันจำนำไปสู่สวรรค์สุคติดังนั้นแล้ว  ผู้ที่ยัง
17,0012,007,ใคร่กามคุณารมณ์  ย่อมจะเพลิดเพลินบันเทิงอยู่ในเทวโลก.   ความตั้ง
17,0012,008,ตนไว้ในคุณที่ชอบนั้น   เป็นเหตุยังตนและผู้อนุวัตรตามให้บรรลุความ
17,0012,009,เจริญทั้งในอิธโลกและปรโลกฉะนี้  สมเด็จพระสุคตมหามุนีจึงตรัสว่า
17,0012,010,เป็นสมาบัติจักรและมงคลอันสูงสุดดุจปุพเพกตปุญญตา  อีกประการหนึ่ง
17,0012,011,พระคุณข้อนี้นับว่า  เป็นอัตตสัมมาปณิธิ  มงคลวิเสสที่  ๒. 
17,0012,012,พระราชจริยารัฏฐาภิปาลโนบายนั้น   ปันเป็น  ๒ แผนก  คือ  ฝ่าย
17,0012,013,พุทธจักรและราชอาณาจักร  แม้เพียงข้อเดียวนี้  ก็ยากที่จะพรรณนา
17,0012,014,ให้จบลงในกถามรรคกัณฑ์นี้  จะรับพระราชทานบรรยายแต่การที่ได้
17,0012,015,เป็นไปในขวบหลัง  ตั้งแต่กันยายน  ร. ศ.  ๑๑๘  ถึง  สิงหาคม  ร. ศ.  ๑๑๙
17,0012,016,เท่านั้น.  ฝ่ายพระพุทธจักรได้ทรงอาราธนาพระราชาคณะผู้มีปรีชา
17,0012,017,ทรงคุณธรรมสามารถ   ให้ออกไปจัดการคณะสงฆ์ในมณฑลหัวเมือง
17,0012,018,นับเนื่องในการจัดธรรมิการักขา   เป็นหน้าที่ของพระมหากษัตริย์เจ้า
17,0012,019,มาแต่ครั้งโบราณกาลเป็นอปริหานิยปฏิบัติ   อนุวัตรตามพระบรม-
17,0012,020,พุทโธวาทตรัสสอนเหล่ากษัตริย์ลิจฉวี   ให้เอาพระหฤทัยเอื้อเฟื้อ