Book,Page,LineNumber,Text
14,0050,001,ลัทธิภายนอก  พึงเห็นในคำแห่งโธตกมาณพทูลพระบรมศาสดาว่า  
14,0050,002,<B>ปุจฺฉามิ  ตํ  ภควา   พฺรูหิ  เม  ตํ
14,0050,003,วาจาภิกงฺขามิ  มเหสิ  ตุยฺหํ
14,0050,004,ตว  สุตฺวาน  นคฺโฆสํ      สิกฺเข  นิพฺพานมตฺตโน.</B><SUP>๑</SUP>
14,0050,005,ข้าแต่พระภควา  ข้าพระเจ้าขอทูลถามพระองค์  ข้าแต่พระองค์
14,0050,006,ผู้แสวงคุณใหญ่  ขอพระองค์ตรัสข้อนั้นแก่ข้าพระเจ้า   ๆ ฟังพระดำรัสแล้ว
14,0050,007,พึงศึกษานิพพานของตน.
14,0050,008,คราวนั้น  โธตกะมาเฝ้าเป็นครั้งแรก  ยังไม่รู้ธรรมในพระ
14,0050,009,พุทธศาสนา  นิพพานอันกล่าวถึงในคำนี้  น่าหมายเอานิพพานในลัทธิ
14,0050,010,ของตน.
14,0050,011,มติแห่งลัทธิคริสตังบัญญัติที่สุดแห่งสงสารก็ทำนองนี้ แต่โดย
14,0050,012,อาการอยู่ข้างเป็นบุคคลาธิษฐานจัด  นักบุญ  เบื้องหน้าแต่มรณะย่อม
14,0050,013,ขึ้นสวรรค์  อยู่กับพระเจ้าเป็นนิรันดร  ไม่โยกย้าย  แต่ปฏิเสธการ
14,0050,014,ได้อัตภาพเป็นมนุษย์  และเป็นดิรัจฉานต่างชนิดสับสนกัน.
14,0050,015,มติข้างพระพุทธศาสนา  แยกมูลเหตุอันแต่งสังขารเป็นต้นสาย
14,0050,016,นิพพานเป็นปลายสาย  และปฏิเสธอัตตา  แต่ยอมรับความเชื่อมถึงกัน
14,0050,017,แห่งจุติจิตในภพหลัง  และปฏิสนธิจิตในภพหน้า  โดยอาการอย่าง
14,0050,018,สืบแห่งสันตติในชีวิตอันเดียว  ผลแห่งสันตติต้น ย่อมสืบมาสันตติ
14,0050,019,หลัง  แต่เชื่อมถึงกันด้วยอย่างไรในเมื่อสันตติขาดแล้ว  เป็นข้อลี้ลับ
14,0050,020,อยู่  ยอมรับการตกนรกขึ้นสวรรค์  และการถือเอากำเนิดเป็นมนุษย์  และ