Book,Page,LineNumber,Text
14,0023,001,กลายเป็นนัตถิกทิฏฐิไปก็ได้.  คนอันทิฏฐิอย่างนี้เขาครอบแล้ว  ย่อม 
14,0023,002,เห็นผลบุญผลบาปว่าไม่มี  ย่อมเห็นว่ามารดาบิดาไม่มี  โดยอธิบายว่า
14,0023,003,เป็นแต่สมมติทั้งนั้น  ทิฏฐิอย่างนี้  ไม่ยังประโยชน์ให้สำเร็จ  ท่าน
14,0023,004,จัดเป็นมิจฉาทิฏฐิอย่างดิ่ง  ยากที่จะถอนขึ้น.  ความเห็นอนัตตาพึง
14,0023,005,ปรารถนาโยนิโสมนสิการกำกับ จะได้กำหนดรู้สัจจะทั้ง ๒ คือ  สมมติ-
14,0023,006,สัจจะ  จริงโดยสมมติ  เช่นสังขารผู้ให้เกิด  ชายสมมติว่าบิดา  หญิง
14,0023,007,สมมติว่ามารดา  เป็นต้น  ย่อมเป็นจริงโดยสมมติ  เช่นเดียวกับรถ
14,0023,008,และเรือน  จะพึงคัดค้านมิได้ ปรมัตถสัจจะ  จริงโดยปรมัตถะ  คือ
14,0023,009,อรรถอันลึก  เช่น รูป  เวทนา  สัญญา  สังขาร  วิญญาณ  เป็นต้น
14,0023,010,กระจายให้ละเอียดออกไปได้อีกเพียงใด  ยิ่งลึกดีเพียงนั้น ย่อมเป็น
14,0023,011,จริงโดยปรมัตถะ มารดาก็ดี  บิดาก็ดี  ย่อมเป็นผู้อันธรรมดาควบคุม
14,0023,012,ขันธ์หรือธาตุนั้น  ๆ  แต่งขึ้น  เหมือนรถหรือเรือนอันธรรมดาควบคุม
14,0023,013,สัมภาระนั้น ๆ  ปรุงขึ้น  จะพึงปฏิเสธขันธ์หรือธาตุเท่ากับสัมภาระ
14,0023,014,เครื่องปรุงเสียมิได้.  การกำหนดรู้ถึงปรมัตถสัจจะ  เป็นความรู้
14,0023,015,ละเอียด ดุจรู้จักสัมภาระแห่งรถหรือแห่งเรือน  รู้ละเอียดย่อมดีกว่า
14,0023,016,รู้เผิน ๆ อยู่เอง.  กำหนดรู้สัจจะทั้ง ๒  นี้แล้ว  จะได้ไม่เอามาค้านกัน
14,0023,017,จะได้สันนิษฐานว่า  เป็นแต่ลึกกว่ากัน.  แม้เพ่งในทางปรมัตถะ
14,0023,018,สังขารทั้งหลายก็ย่อมเป็นต่าง ๆ กัน  ดีบ้าง  เลวบ้าง  ย่อมเป็นไป
14,0023,019,ตามกฎแห่งธรรมดา  กล่าวคือธรรม  ย่อมอำนวยผลให้เป็นเช่นนั้น
14,0023,020,เข้าใจอย่างนี้แล้ว  จะได้ไม่แล่นออกจากทางไปตกหล่ม  คือมิจฉา-
14,0023,021,ทิฏฐิ.  อนึ่ง  จะได้ละทิฏฐิมานะ  คือความถือผิดและความถือตัว