Book,Page,LineNumber,Text
14,0012,001,<B>ทุกฺขตา</B> ความเป็นทุกข์แห่งสังขาร  ย่อมกำหนดเห็นด้วย
14,0012,002,ทุกข์อย่างนี้ :-
14,0012,003,<B>๑.  สภาวทุกข์  หรือทุกข์ประจำสังขาร</B>  คือ ชาติ  ชรา  มรณะ.
14,0012,004,<B>๒.  ปกิณณกทุกข์  หรือทุกข์จร</B>  คือ  โสกะ  ปริเทวะ  ทุกขะ
14,0012,005,โทมนัส  อุปายาส.
14,0012,006,สองหมวดนี้ แสดงไว้ในบาลีทั่วไป  ส่วนในนิเทศแห่งทุกข-
14,0012,007,อริยสัจ  แสดงทุกข์หมวดที่  ๒  เพิ่มออกไปอีก  คือประจวบด้วยคน
14,0012,008,หรือสิ่งอันไม่เป็นที่รัก  พรากจากคนหรือสิ่งอันเป็นที่รัก  ปรารถนา
14,0012,009,ไม่ได้สมหวัง.
14,0012,010,ทุกข์หมวดที่ ๑  ดูเหมือนท่านหมายความดังนี้  การคลอด
14,0012,011,จากครรภ์มารดา  ที่เห็นว่าเด็กได้ความลำบากอย่างไร  น่ากลัว
14,0012,012,เป็นอันตรายอย่างไร  เป็นชาติทุกข์ ความทรุดโทรมแห่งสังขารทำ
14,0012,013,ความเป็นไปให้ลำบาก  เป็นชราทุกข์  ความสิ้นชีวิตมีเวทนากล้า
14,0012,014,แข็งนำหน้า  เป็นมรณทุกข์. ฝ่ายพวกนักธรรมเข้าใจชาติทุกข์กว้าง
14,0012,015,ออกไปว่า ทุกข์อันซัดได้ว่ามีชาติเป็นมูลแล้ว  จัดว่าเป็นชาติทุกข์
14,0012,016,ได้ทั้งนั้น  ความเข้าใจอย่างนี้  สมด้วยทุกข์อันกล่าวรวบยอด ดังจัก
14,0012,017,แสดงข้างหน้า  ขัดต่อทุกข์อันแจกเป็นประเภท.  มักเข้าใจมรณะว่า
14,0012,018,เป็นทุกข์  เพราะเป็นภัยน่าหวั่นหวาด.
14,0012,019,ทุกข์หมวดที่ ๒  นอกจากทุกข์เป็นส่วนเจตสิก  ที่กล่าวทั่วไป
14,0012,020,ในบาลี  เกิดเพราะพรากจากปิยารมณ์หรือมิได้สมหวัง  ที่กล่าวเพิ่ม
14,0012,021,ในนิเทศแห่งทุกขอริยสัจ  ดังจะจัดเข้าหมวด  จัดทุกข์เกิดเพราะ